Taraftarın tribündeki görkemi ve 19 yaşındaki Barış Alıcı. Adına usta denen futbolcuların yüzlerindeki "yandım Allah" ifadesine baktım. Bir de aydınlık yüzüyle, "ben sizleri de sırtımda taşırım" diyecek bir özgüven içindeki Barış'a.
Heykel gibi.
Fenerbahçe takımı asla bir esaret fotoğrafının içinde kalamaz. Dikine oynamak bu formanın yasasıdır.
Eljif Elmas'ı da tırnak içine almalıyım.
Böyle gençlerle bırakılan enkaz temizlenir.
Böyle gençlerle kasaları boşaltan yabancıların iplikleri pazara çıkar.
Bir teknik adam Barış Alıcı ve Eljif Elmas'ı kazanmak için ne kadar maç kaybetmeyi göze alabilirse o kadar yürekli adam vasfına ulaşır.
Fenerbahçe-Bursa maçının son dakikasındaki pozisyon penaltı.
Peki bu sistem neyin VARlığını gösteriyor?
Düdüklerde adalet olsa, zaten böyle bir sisteme ihtiyaç olmazdı.
O yüzden bir insanın ruhunda adalet yoksa bir görüntüyü kaç kez izlerse izlesin kendi mührünü basar.
Bizim gördüklerimizi görmek istemeyenlerden memnun kalanlar, gelecek haftalarda canı yandığında sakın ola sızlanmasınlar.
