Dolu dolu yağıyordu da insanları seyrettim, panik hallerini.
Bir kadın elinde şemsiyesiyle koştu, yolun kenarında duran cipini alıp sığınacağı bir yer aramaya başladı.
"Koşun" dedi başka biri, "adamın biri arabasını evine sokmuş!" Bir varmış hiç yokmuş!
***
Yağmur ayarını bozmuştu insanların. Bir başkası o sırada çanak antenini düzeltiyordu damda.
"Adamda amma cesaret var" dedi yanımdan manzarayı izleyen biri.
"Brezilya-Sırbistan maçını izliyordur" dedim, hayatın öznesini futbol yapanları işaret etmek adına.
İnsanlar böyle havada damda olmanın bedelini ağır öderdi de.
Bilim adamları bu çelişkilere ne derdi acaba?
***
Nasılsa lafım çoktu peynir gemisine bindim. Herkes birbirinin videosunu çekiyordu, kimsenin dikkatini çekmedim Çocukluğumda kış mevsiminde kavun karpuzun özlemini çekerdim.
Haziran ayında karakışın görüntülerine bakıp iç çektim.
***
Sosyal medyada parmak izi bile bulunmayan biri olarak mahallenin duvarına yazmak geçti içimden.
Çocukluğumdan kalan son tebeşiri kullandım.
Yolan bakan duvara "Kayıp çocukları bulun" diye yazdım.
Sokakta dilendirilen çocukları da Ağrı'da kaybolan o küçük kızla birlikte kayıp kabul ettim.
Biri geldi yanıma, "ben sizi dizi filmleri seyreden biri zannettim" dedi.
Adamın dediklerini hakaret kabul ettim!
Yağmurun altında dilenen çocuklardan biri elindeki taşı sıkıp suyunu çıkarıyordu o sıra.
Kendisini bekleyen çakallara yağmur nedeniyle günlük hasılatı denkleştiremediği için.
***
Yağmurun ikinci perdesi için anonslar yapılıyordu o sıra. Baktım ki, herkes için yağmayı bırakmıştı yağmur, sadece benim için yağıyordu.
"Yağmur insanı yalnız bırakmaz" dedim. Biraz ıslaktım, biraz hüzünlü.
Yağmurun sesini dinlediğim gençlik yıllarım geldi aklıma. Düşündüm de, aşka davet etsem kim gelirdi!
Otomobillerine gözü gibi bakanlar yağmura ancak içerden bakabilirdi.
Korku ve maddi zarar endişesiyle!
***
Camlardan sokakları seyreden çocuklar vardı, onlar yağmurlu bir masalın içinde beni göremezdi.
Yağmurun annesi buluttu, aşkın annesi gözyaşı.
Kaybolan çocukların annelerini düşündüm. Gökyüzü muslukları bile o yüreklerdeki yangını söndüremezdi.
Soru-cevap!
● Bu ülke çocuklar için yaşamayı neden göze almadı?
Büyükleri korumaktan fırsat bulamadığı için.
● Bu ülkede haksızlık neden dikiş tutmaz?
Adaleti yırtanlar dikmeyi bilmediği için.
MUTLULUK TAKVİMİ
Bugünün tadını çıkar. Sevdiklerini ara ve hatırını sor. Çocuğunun elini bırakma.Hep sevdim ve yenildim
Hep yenildim ve sevdim
Bu yürek hiç kimseye
Boyun eğmedi
Yaşanmamış aşklar da
Yaşadım elbet
Hiçbiri yaşandığına
Bile değmedi
Artık inanmıyorum
Ne insanlara ne aşka
Elimde bir demet hüzün
Gidiyorum
Gidecek yerim yok
Kendimden başka
Hakkı YALÇIN
