Liderlik çağırıyordu gitmesen olmaz. Fenerbahçeli futbolcular da davete icabet ettiler.
Maçın bütününde Fenerbahçe düşünce olarak de egemen, fiziki olarak da.
Cesaretin futbol rengi sarı lacivert.
Korkunun bordo mavi.
Rakip alanda seyir zevkine ve sonuca yönelik harika bindirmeleri vardı Fenerbahçe'nin.
Buna karşılık Trabzon forvetinin genişleme hayalini daraltan bir savunma gücü. Özellikle ilk yarı Fenerbahçe adına kalite ve pozisyon yüklüydü.
Tarihi bir fark soluyan takımın iki golle yetinmesi, biraz talihsizlikti.
Biraz da beceriksizlik.
Nani özel gösterimdeydi.
Pozisyonları topladı, rakibi sildi süpürdü.
Oyundan hiç düşmedi. Attığı golün hem asistanı hem finalistiydi.
Kendisini "sadece sakatlamak için" sahaya sürülmüş Trabzonlu Alper'in oyundan atılışının sebebi olurken gecenin de kralı oldu.
Diego kaç zamandır takımın en diri ismi.
Top onun ayağına geldiğinde ufku genişliyor futbolun.
Fenerbahçe'nin rakip alana bindirme hızını artırırken, dişe diş mücadelenin de yıkılmayan adamı.
Gökhan Gönül de özel gecelerinden birindeydi. Özgüveni de yüksekti, mücadele gücü de.
Fenerbahçe'de sadakatin her hali mevcuttu zaten.
Gördük ki dünkü futbol liderliğe de yeter.
İstikrara da.
Sonuç olarak...
Yıldızlarıyla parlar geceler.
Dün gecenin bütün yıldızları Fenerbahçe'deydi.
Onları göklere çıkarmak da bizim görevimiz.
Aynı düşün kardeşlerini.