Bu hayatta "dünya insanı" olmak canına susamak gibi algılansa da... Olsun! Kana acıkmaktan iyidir.
Bütün canlıları koruyalım, kedileri, köpekleri, balıkları.
Çiçekleri böcekleri.
İnsanları ve özellikle de çocukları.
Ama savaştan kaçan insanların canına bu özenin gösterilmeyişi. "Duyguları küçük düşürmek" sayılıyor olmalı. "Ne de olsa Suriyeli!"
Hiçbir kalleş hançer kazık kakmamıştır dünyaya!
Hiçbir vicdanlı insan da çocuk ölümlerine, etrafı ateşlerle çevrilmiş akreplerin ölümü gibi bakmamıştır.
Çünkü mazlumun sesini duymayan.
Vicdanının sesini de duyamaz.
Savaştan kaçanlara kapıları açmayı sorgulayanlara sormak gerek.
En son zaman ağladınız?
Hayatınızda kimi giydirdiniz?
Kimin ömrünü diktiniz?
Kanlı görüntülerle mi ısıtıyorsunuz ellerinizi?
Sizin dünya görüşünüzde o insanların topluca ölmeleri mi gerekiyor?
Gülümseyin, bomba altındaki çocuklar sizin fotoğrafınızı çekiyor!
Sizdeki sevgisizlik çocukların erişemeyeceği yerde duruyorsa.
Siz de durun!
İnsanlığın gönül sınırı yoktur.
Bütün canlılara kapılar açıktır.
Ama bir çiçeği bile en narin yerinden tutmayı bilmiyorsanız.
Her canlının canına can katmayı reddediyorsanız.
Vicdansızlığınız sizin olsun!
İnsanlığın gönül sınırında da sizlere yer yok çünkü!