İçlerinden biri işadamı bir yakınının iftarına katılmış da, anlata anlata bitiremedi. "Amma yedik, ben böyle iftar görmedim!"
Kendimi tutamadım. "Oruç insanların açlığını anlamak üzerinedir, tıka basa yemek üzerine değil."
Verdiği cevaba bakın. "Ne yani aç kalınca mı değerli olacağım?"
Ne iş yaptığını sordum işleri tıkırında. "Durum böyleyken sizin böyle iftarlarda ne işiniz var?" diye sordum. "Geç bunları Hakkı Abi" dedi. "Adam iyilik yapıyor, biz de eşlik ettik." "Adam iyiliğin ticaretini yapıyor, siz de geleceğe yatırım yapıyorsunuz" dedim de oralı olmadı.
Çadırlarda iftar mönüsü 5 liradan başlarken, lüks otellerde ve restoranlarda 250 liralık iftarların kimlere sükse yapmak olduğu ortadayken. "Yoksullara verin iftarı" dedim. "Üstelik kimseye haber vermeden.
İyiliğin siyasetini yapmadan!"
Güldü. Onunla birlikte bütün tilkiler güldü!
Değişen toplumun yeni yüzlerinden biriydi karşımdaki.
İnsanlar üzerinde ahlaki baskı kuranların, ahlakını sorgulamak için vicdana ihtiyaçları olduğunu söylesem bir işe yaramazdı. "Bizim çocukluğumuzda niye bu kadar kötülük yoktu?" diye kendime sorduğum sorunun cevabını ona versem, zaten anlamazdı.
Sorgulama mevsimi kapanmıştı artık.
Hileli sınavlar ülkesinde hak yemek doğal besin kaynaklarıydı birilerinin.
1970'li yılların resimlerini yeniden yayınlasalar ne çok şey bulurduk.
Kendi çocuklarını yiyen Türkiye gerçeğini de bulurduk elbet.
Ama şimdiki yılların yanında o gerçek bile o kadar masum kalırdı ki.
Yoksul mahallelerdeki iftarların, zengin sofralardaki görkemli iftarlarla çelişmesinin açıklamasında bozulan gerçeklerin listesi yatıyordu da.
Ayağa kaldırmak kimin haddine!
Biliyordum ki.
2000 yılından sonra postaya verilen bütün mektuplar.
Kişilere ulaşmıştır.
O yüzden aradığınız insanlığa ve kardeşliğe artık ulaşılamıyor!
***
Kaset sattırmak için her türlü soysuzluğu yapana bu ülkede sanatçı derler. O yüzden gerçek sanat otel odalarında ölümü bekler.
***
Filistinli çocuklar
İsrail'in kanla beslenen tavrı sürüyor da, kimsenin sesi çıkmıyor.
Ölen Filistinlilerin sayısı 166'ya ulaştı.
Çocukların gözlerindeki korkunun fotoğrafları, medyada sosyetik kadınlar kadar değer bulmuyor.
Ya da gecelik sevgilisiyle kameralardan kaçan magazin züppeleri kadar.
Filistinli çocukların gözyaşlarına değer vermeyenin vereceği hesap da olacaktır elbet.
***
Bazen özel bir günde
Bir daha doğar insan
Yeni aşkın kolunda
Eski sevdaya inat
Yüreğin titrediyse
Başın göğe ermiştir
Gözlerinin hakkıdır
El üstünde tutulmak
Aşk adalet dağıtmaz
O batan gemilerin
Ettiğin yeminlerin
Üstüne bir çarpı at
Artık inanmıyorum
Sen dahil hiç kimseye
Sadece gözlerim değil
Kalbim de aşkımdan uzak
Hakkı YALÇIN