Gazetedeki odamın duvarında Nubar Terziyan'ın fotoğrafı vardır.
Bir sinema emekçisinin cenazesinde çekmiştim.
Fotoğrafta cenaze namazı için saf tutan Müslüman cemaate karşılık, kenarda tek başına saf tutan Nubar Terziyan.
Üzerinde pardösüsü, sol elinde çantasıyla saygı duruşunda.
Üniversiteye başladığımda çalışmam gerekiyordu da, Ermeni bir vatandaşın yanında işe başlamıştım.
Daha ilk gün sigortamı yapmıştı.
Nice Türk insanının yapmadığını yapmıştı aslında.
Hayata tutunmamda onun büyük emekleri olmuştu da, saygıyla anıyorum.
Ermeni insanlarla kaynaşmış bir çocukluğum vardı.
Bölüşmeyi de öğrenmiştik, süt kardeş olmayı da.
Kürt çocuklarıyla olduğu gibi.
Bütün çocukların vatanı sevgidir.
Hrant Dink'in ölümünde kendi kardeşimiz vurulmuş gibi acı çektik.
Hrant Dink'in delik ayakkabısını, gazeteciliğin külkedilerine karşı onurun belgesi saydık.
Böyle insanların ayakkabısında acımasız hayatın izleri varsa, yüreklerinde kimselerde olmayan güzellikler olduğunu zaten biliyoruz.
O yüzden Tayyip Erdoğan'ın önceki günkü konuşması çok şeyin ifadesidir.
Öncelikle gerçek bir devlet adamı duruşunun.
Cesaretin ve insanlığın.
Ve bütün dillere çevrilen destansı bir taziyenin ta kendisidir.
Tayyip Erdoğan'ın "Ermenilerin o dönemde yaşadıklarını anlamak ve paylaşmak insanlık vazifesidir" sözlerindeki derinliği biz her zaman hissediyoruz.
Böyle bir incelik iltifata tabiidir.
Böyle bir vazife de, hepimizin görevidir.
***
Bu teknoloji karşısında, evdeki çocuklar sokaktaki çocuklardan daha güvenli değil.
***
Atatürk uyansın
3 yaşındaki kız çocuğu Düş Akan, 23 Nisan törenleri için annesiyle Anıtkabir'e gitti. Dedesi onu Mustafa Kemal'le büyüttü. "Atatürk burada uyuyor." O küçücük kız çocuğu içine işleyen bu sevginin yansımasını gösterdi. "Atatürk uyansın artık" diyerek ağlamaya başladı. Gelecekten ümidimi kesmemem gerektiğini gösteren harika bir fotoğraf olarak kaldı Düş Akan'ın ağlayan görüntüsü.
***
Üşümelerin geçti
Rengi değişti akşamların
Kurtuldun saplantından
Yeni bir hayatın var
Günde beş vakit kokladığın
Gömleklerim eskidi
Yüreğin bayram ediyor
Teninde yeni bir koku var
Bu kahpelik sanatına
Senin adını verdim
Yeminlerin yere düşmüş
Şimdi yeni sevdalara
Dönüyor başın
Seni bağışlamasa da
Mutluluklar diliyor
O eski arkadaşın
Hakkı YALÇIN