Bir nevi tuzak.
Oysa, vatandaşın kapatılmamış alacak hesapları, yıllar sonra bankaya geçiyor.
Vatandaşa nanik!
Bankalarına güvenilmeyen bir ülke durumunda olmak, nasıl bir şey acaba?
Zaman Gazetesi'nin haberine göre, bir vatandaş Ağustos 2007 yılında, 45 lira borcunu ödeyip, bankadaki hesabını kapatıyor.
Sözde kapattırılıyor, özde küçük bir delik bırakılıyor.
1 TL'lik.
Aradan 2 yıl 5 ay geçiyor.
Bu kez 168 TL yeni bir borç.
Banka yetkilileri "sizin 1 TL'lik borcunuz kalmıştı" deyip, bankacılık hünerlerini gösteriyorlar.
Mağdur olan vatandaşın telefon numarası iki yıldır aynı.
Banka yetkilileri 1 TL'lik borcu olan bu vatandaşa ulaşmak yerine, 1 TL'nin sırtından geçinen usta bankacılığı seçiyor.
Hadi paraya ahlaksız diyelim.
İnsanların ahlaksızlığına ne diyelim.
Şimdi bu meselede ticaret ahlakı var mı?
Gizlenmiş unutkanlıkları, insanların önüne koymanın adı bankacılık olamaz.
Kişisel hakları reddedip, arzuladıkları hesaplarla geçinmenin adı da bankacılık olamaz.
Ama mutlaka bunların bir bedeli olur.
Tüketilen zamandır, insan sağlığıdır. "Gönül yasalarında" bankalara zerre kadar saygı bulunmazken.
Tüketicilerin de haklarını savunan yasalar bulunur elbet.
İnsanları unutkan pozlarına itebilirler ama... Kimse aptal değil.