Şarkat Kalesi kenti ve çevresinde yaşayan bir Sami topluluğuydu.
Özellikle Doğu-Batı arası küresel ticaretten faydalanarak gelişmişlerdi.
Topraklarını da genişleterek ülkelerini bir imparatorluğa dönüştürmüşlerdi.
Başkentleri Ninova'ydı.
Onlar Anadolu topraklarında da hüküm sürmüş bir eski çağ halkıydı.
Asurlular medeniyeti diyorduk onlara.
Tarih kitaplarımızda bize bunları öğrettiler.
Milattan önce 2000 yılında yaşamış Asurluları beyinlerimize yutturdular.
Kralları Tikulti Ninurta'nın faziletlerini anlattılar.
Ama Osmanlı'dan tek satır vermediler bize.
Vermeye kalktıklarında da, nasıl sövüp sayacağımızı öğrettiler.
Evet milattan önce 2000 yılı devletine "BÜYÜK MEDENİYET" diyerek ballandıra ballandıra anlatan öğretmenlerle büyüdük. "Tarihine en az 200 sene sövecek bir ülkeyi hayata geçirdik.
O ülkenin adı Türkiye" diyen İsrail Başbakanları ve onların anası İngilizlerin kurduğu bir ülkede başka ne anlatabilirlerdi.
Esaretten bedenlerimiz kurtulmuş gibi görünse de zihinlerimiz hala TUTSAKTI.
Bize ait kahramanların ne yaptığını bilmiyorduk.
On kat düşmana nasıl direndiğimizi, nasıl destan yazdığını ayrıntısıyla anlatan yoktu. "Şanı büyük Osman Paşa" diyor marşlar söylüyorduk ama PLEVNE ASLANLARININ ne yaptığını, tüm Avrupanın bu kahramanlığa nasıl kilitlendiğini anlatan bir öğretmen bulamadık hiç sınıflarımızda.
Rus komutanın esir düştüğünde bile nasıl ayağa kalktığını, hayranlık methiyelerini, yollara dizilen düşman ülke insanlarının nasıl alkışladığını hiç anlatmadılar.
Asurlular'dan girdiler, Hititler'den çıktılar.
Bizi eski çağlarla beyin yıkamasına sokarak Türk Kahramanlarını unutturdular.
Rusların bile Gazi Osman Paşa hakkında onlarca kitap yazdığı, düzinelerle belgesel çektiği bilgisini bile hasıraltı ettiler.
Cumhurbaşkanı Erdoğan ile geldiğimiz Letonya'da bu duyguları yaşadım.
Plevne savunmasında esir düşen askerlerimiz buradaki şehitlikte yatıyor.
Kapısında " Burada Türk kahramanları yatıyor" yazıyor.
Litvanya'da Estonya'ya geçtik.
Burada da tam 436 Plevne aslanı Türk şehitliğinde yatıyor.
Tutsak düşmüşler, dondurucu kutup soğuğu olan Estonya'ya getirilip esir kamplarında hastalıktan ölmüşler.
Şehadet şerbetini için dedelerimiz tam 34 ülkede 78 şehitlikte yatıyor.
Yüz binlercesinden her birinin inanılmaz kahramanlık hikayesi var.
Hepsinden yüzbinlerce sinema filmi çıkar ama bugüne kadar elle tutulur tek filmimiz yok.
Bu acı gerçeğin tek nedeni bizi Milattan Önce 2000 yılı ile eğiten satılmış ve kurulmuş sistemdir.
Burma'daki Thayetmo Şehitliğinde yatan bin askerimizi bize anlatacak öğretmen yok bu ülkede.
1.Dünya Savaşı sırasında İngilizlere esir düşüp Hindistan Bellary şehitliğinde yatan 601 ASLANIN gerçek öyküsünü kaç öğretmen biliyor ve çocuklarımıza aktarıyor?
İsrail'de 5 ayrı şehitlikte 6 bin askerimizin yattığını bilenimiz kaç kişi acaba?
Almanya'da, İngiltere'de hatta Çek Cumhuriyeti'nde bile Türk Şehitliği olduğunu ve o şehitlerin destanlarını çocuklarımıza aktaracak bir eğitim sistemi nerede?
Paris'te Şanzelize'de içtikleri şarabı ballandıra ballandıra köşelerinde anlatan yazarlarımız, neden dünyanın dört bir tarafında akan kanımız ve toprağa verdiğimiz CANLARIMIZ'dan bihaberler?
Asur Kralı Tikulti Ninurti'de niçin kaldılar hala?
Bizim Ana Muhalefetin de pek farkı yok bu M.Ö. 2000 gericiliğinden.
Bilmezler, anlamazlar niçin Ortadoğu'da, dünyanın dört bir yerinde bize imdat çığlıkları gönderen halklara gittiğimizi? "Ne işimiz var oralarda?" derler.
Onun içindir YENİ TÜRKİYE ne anlama geliyor bilemiyorlar.
Onun içindir Asur imparatorluğunu yıkan KELDANİLER daha önemlidir beyefendiler için!!!