DELEGE OYUNU
Hatta tutum belgesini açıklarken Kılıçdaroğlu'nu eleştiren ifadeler kullandı. Genel Merkez'deki 'değişim' sancıları parti tabanına da yansıdı. Özel'in hemen ardından Örsan Öymen ve Ünal Karahasan da adaylığını açıkladı.
Her gün farklı bir ildeki CHP kongresinde kavga, küfür kıyamet gündeme düşmeye başladı. Kılıçdaroğlu, delege oyunlarına başvurarak, blok liste uygulamasıyla delege listesini eş, dost, akrabalardan oluşturdu.
YENİ BİR ADAY DAHA GELİYOR
Tüm bunlar yaşanırken bir ismin daha CHP Genel Başkanlığı'na aday olacağı kulisleri gelmeye başladı. Ankara kulislerinde konuşulanlara göre Aytuğ Atıcı da adaylığını açıklamaya hazırlanıyor.
Atıcı'nın etrafındakilere, "Her şeyimiz hazır. Bir saat içerisinde gerektiğinde açıklama yapabiliriz, ama süreci önce Türkiye sonra CHP açısından değerlendirmeye alacağız. Bir hırsla 'illa ben genel başkan olacağım' noktasında hiçbir zaman olmadım. İhtiyaç olması durumunda, görevin de bize biraz tebessüm etmesi durumunda kadromuz hazır. Adaylık çalışmalarımız devam ediyor. Ben bu partinin potansiyel genel başkan adayıyım" dediği konuşuluyor.
NE DEĞİŞİM VAR NE FARKLI BİR SİYASET
CHP'deki bu kaos siyaset gündemini meşgul ederken Sabah gazetesi yazarı Mahmut Övür, 'değişim' çıkışını dikkat çeken bir yazıyla kaleme aldı.
Övür, 'CHP'de farklı bir siyaset yok' derken "Henüz ne "değişim" başlatan İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu ne de onun desteğiyle yola çıkan Özgür Özel, CHP'lileri heyecanlandıracak bir siyaset ortaya koymuş değil. Koyamıyorlar; çünkü hiçbiri 73 yıldır CHP'nin iktidar olmasını engelleyen "parti içi vesayet siyasetini" değiştirme cesareti gösteremiyor" ifadelerini kullandı.
SİYASİ ÇEKİŞME DEĞİL GERİLLA SAVAŞI
Tarihçi Cemil Koçak'ın 11 yıl önce CHP için "CHP kurultaylarında siyasi çekişme olmaz, gerilla savaşı olur" başlıklı yazısına da değinen Övür, "Gördüğünüz gibi CHP daha o zaman yeni fikirlere açık olmadığını ilan etmiş" diye yazdı.
İşte Övür'ün konuyla ilgili o yazısı:
CHP'deki siyasi kısırlığın esas nedeni, bizzat CHP'nin ürettiği vesayet siyaseti. CHP esiri olduğu o siyaseti aşıp yeni siyasete yönelemediği için ya "sağa" savruluyor ya da yerinde sayıyor. Geriye dönün bakın, tek parti döneminden çok partili sisteme, her kurultay öncesi hep aynı kavgalar yaşandı ve o kavgalar da hep "değişim" adına yapıldı.
Bildiğim kadarıyla Ecevit'in genel başkanlığa yürüdüğü 1972 kurultayı dışında hiçbir kurultay ciddi bir değişim getirmedi. Diğerleri ya parti içi muhalefetin teslimiyetiyle noktalandı ya da sonuçtan memnun olmayan küçük bir grubun küsüp ayrılmasıyla.
