Ulaş Özdemir kaleme aldı: Yerleşik gücü yeniden yıktı! -7-

Trabzonspor geçmişte futbolun tarihini ve talihini değiştirdi. Ülkede futbolu, 3 takımın kazandığı bir oyun olmaktan çıkarttı. Uzun yıllar sonra bunu yeniden başardı. Trabzonspor'un şampiyonluğunun ne kadar anlamlı olduğunu, Fenerbahçe Başkanı Ali Koç'un günlerdir Trabzon'u ve Trabzonspor'u hedefine koymasından anlayabiliyoruz.

SOSYOLOJİK VAKA!
Hatayspor'un maçtan önce Şampiyon Trabzonspor'u alkışlaması... Sezon içerisinde Gaziantep tribünlerinden "Şampiyon Trabzonspor" tezahüratı yapılması... Anadolu kulüplerinin birçoğunun Trabzonspor'un şampiyonluğunu tebrik etmesi...

Rakibine saygı duymak ve takdirle karşılamak, olması gereken davranışlardı. Olmaması gereken ise Fenerbahçe Başkanı Ali Koç'un daha iki ay önce "Trabzonspor oyunuyla hak etti" sözlerinden bugün Trabzon ve Trabzonsporluları hedefe koyarak ortamı geren bir noktaya evrilmesiydi. Kendi başarısızlıklarını örtmek için koca bir camiaya karşı açıklamalarıyla adeta nefret tohumları eken Ali Koç, ya yaptığının farkında değildi ya da hakikaten gözünü karartmıştı!

OYUN BOZAN KULÜP
İngiliz futbol efsanelerinden Gary Lineker'in bir sözü vardı. "Futbol basit bir oyundur; 22 kişinin 90 dakika topu kovaladığı, sonunda her zaman Almanların kazandığı bir oyundur."

Bu sözü ülkemize uyarladığımızda şöyle oluyordu: "Sonunda her zaman 3 İstanbul takımının kazandığı bir oyundur." Ancak Trabzonspor oyunu bozdu. Hem tarihi hem de futbolun talihini değiştirdi. Devrim gerçekleştirdi. Senelerdir hakemlerden çeken ve haksızlıklara uğrayan Trabzonspor bugün yine başardı!

SADECE KUPA DEĞİL
Trabzonspor'un şampiyonluğu sadece müzeye girecek 'kupa' değildi. Trabzonspor'un şampiyonluğu ezberleri bir kez daha bozan, emek ve mücadelenin, bir arada ve organize olduğunda sermayeyi de yenebileceğini göstermesi açısından önemliydi.

Trabzonspor'un şampiyonluğu 'yerleşik güce' karşı yetersizlik ve dahi öğrenilmiş çaresizlik duygusu içerisindekilere ilham olması açısından önemliydi! Trabzonspor'un şampiyonluğu Türkiye'nin 81 vilayetinde İstanbul'da, Mardin'de, İzmir'de, Adana'da, Kayseri'de, Hatay'da, dünyanın birçok ülkesinde Berlin'de, Paris'te, New York'ta milyonlarca taraftarının kutlaması açısından önemliydi. Trabzonspor'un şampiyonluğu Güneydoğu'da, İç Anadolu'da, Ege'de, Akdeniz'de, tüm Anadolu'da hayal kuran çocuklara ilham olması açısından da önemliydi.

NE YAPTIĞINI BİLİYOR!
Abdullah Avcı, Trabzon'dan İstanbul'a giden biri değildi ama İstanbul'dan Trabzon'a gelen teknik direktördü. Yaklaşık 1,5 sezondur saha içinde ve dışında yaşananları tek tek analiz etti. Trabzonspor'u şampiyon yaptığında yaşadığı gururun yanında, şampiyonluktan sonraki süreçte Ali Koç'un açıklamalarına bakarak, aslında ne kadar değerli bir işin altına imza attığını da anladı! Trabzonspor'un yıllardır kime ve kimlere karşı mücadele ettiğini de gördü! Bu yüzden şampiyon olmakla işin bitmediğini biliyor. Başarının sürdürülebilir olmasından yana tavır koyuyor. Türkiye Kupası ve Süper Kupa'yı almak, Şampiyonlar Ligi'nde ve gelecek sezon da yarışın içerisinde olmak hatta şampiyonluğa bir kez daha ulaşmak tek hedefi!

O ÇOCUKLAR BÜYÜDÜ
Keşke rahmetli Özkan Sümer de bugünleri görseydi. Keşke rahmetli Özkan Sümer de üzerinde emeği olan Uğurcan Çakır ile Abdülkadir Ömür'ün ellerinde Trabzonspor'un şampiyonluk kupasının yükseldiğine tanıklık etseydi. Keşke… Rahmetli Özkan Sümer'in dokunmadığı oyuncu yoktu. Hatta Abdullah Avcı'yı dahi istemişti. Avcı Trabzon'a ayak bastığında bu detayı aktarmıştı. "Buraya indiğimde beni ilk arayanlardan biriydi Özkan Sümer. Geçmişte bana transfer teklifi yapmıştı ama gelmek bugüne nasip oldu" demişti. Trabzon, bir futbolcu tarlasıydı. Şenol Güneş, Ali Kemal, Kadir Özcan, Dozer Cemil, Turgay Semercioğlu, Serdar Bali, Hüsnü Özkara, Necmi Perekli, Hüseyin Tok, Güngör Şahinkaya, Hamdi Aslan, Hami Mandıralı, Fatih Tekke, Gökdeniz Karadeniz, Uğurcan Çakır, Yusuf Yaz-ı cı, Abdülkadir Ömür, Ahmet Can ve daha niceleri… Geçmişten bugüne yüzlerce futbolcu, onlarca teknik direktör geldi geçti Trabzonspor'dan.

Elbette unutulmaz anlar ve anılar var. Yazmaya sayfalar yetmeyecek düzeyde hem de! Ama yakın tarihte iki fotoğraf karesi var ki, hepimizi duygulandırıyor. Abdülkadir Ömür, Trabzonspor altyapısında oynuyor. 2010-11 sezonunun dördüncü haftasında Trabzonspor, kendi evinde Hüseyin Avni Aker Stadyumu'nda Sivasspor'u ağırlıyor. Ömür daha 11 yaşında. O maçta seremoniye çıkıyor. Bugün Trabzonspor'un yardımcı antrenörü olan Egemen Korkmaz'ın önünde. Kim bilebilirdi ki, o çocuk büyüyecek, Trabzonspor'un parlayan yıld-ı zı olacak ve 12 yıl sonra şampiyonluk sevinci yaşayacaktı. Hem de dün önünde durduğu bugün antrenörü olan Egemen Korkmaz ile birlikte… Uğurcan Çakır… Atatürk Olimpiyat Stadyumu neredeyse yuvası gibi. İstanbul Büyükşehir Belediyespor ile Trabzonspor'un 2009-2010 sezonunda oynadığı karşılaşmada taraftar olarak tribündeydi. O maçı Trabzonspor 6-1 kazanmıştı. Uğurcan Çakır yıllar sonra Trabzonspor'un kalesindeydi ve kaptanıydı. Dün tribünde takımını destekleyen taraftarlıktan bugün futbolcusu olduğu takıma… Dün tribünde taraftar olarak yer aldığı stadyumda bugün hem Türkiye Kupası (2020) hem de Süper Kupa (2021) kaldırmak. Uğurcan ve Ömür'ün hikayeleri, Trabzonspor tarihinin unutulmazları arasında artık…

CAN DJANINY!
Tarih, 25 Şubat... Konuk Kayserispor. Stadyum kapalı gişe. Herkes galibiyet bekliyor. İlk yarıda Kayseri, orta sahayı tamamen kapattı. Trabzonspor ne kanatlardan ne de merkezden atak yapabiliyor. Kayseri geçiş oyunuyla birlikte, iki gol buluyor. Taraftar buz kesmiş. Kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Abdullah Avcı soyunma odasına gidiyor. Puchacz ile Ahmetcan Kaplan'a "Siz çıkıyorsunuz" diyor. İlk yarıda kötü bir performans ortaya koyan Bakasetas'a soyunma odasından ayrılırken, "Sen de çıkıyorsun" diye bağırıyor. Bakasetas bu duruma öfkeleniyor. Avcı durumun farkında ama arkasına bakmadan gidiyor. Oyuna Denswill, Yusuf Erdoğan ve Djaniny giriyor. Trabzonspor'un oyunu tamamen değişiyor. Djaniny inanılmaz bir oyun ortaya koyuyor. Sağda, solda, merkezde, ceza sahasında. Kimse onu durduramıyor.

Bordo Mavililerin golü 49'uncu dakikada Edin Visca'dan geliyor. Trabzonspor durmuyor. Rakip kaleyi sürekli zorluyor. Bu sırada Hikmet Karaman orta sahadan Ramazan'ı çıkartıp defans hattına Kolovetsios'u koyuyor. Aslında Karaman Trabzonspor'un isteyip de yapamadığını yapıyor ve kalabalık orta saha yerine defansı güçlendirmeyi tercih ediyor. Bunun büyük hata olduğunu maç sonunda anlayacaktı lakin iş işten geçmiş olacaktı. Djaniny güzel oyununu attığı beraberlik golüyle süslüyordu. Galibiyet golü ise 90 artı 9'da Nwakaeme'den geliyordu. Djaniny bu maçta takımına 'can' veriyordu. Oyundan alınmasına öfkelenen Bakasetas ise maçın bitiş düdüğünün ardından Abdullah Avcı'ya sarılıyordu. Trabzonspor'un başarılı olmasındaki en büyük etkenlerden biri buydu. Hocaya saygı, samimiyet ve özveri! Bunu da yarın anlatacağız!

YARIN: OTORİTEYE SAYGI