80 milyonluk ülke. Haliyle genç nüfus oranı da fazla. Bugün 18 yaşın altında olanlar yarın oy kullanacak. Haliyle siyasetçiler gençlere pürdikkat kesiliyor. Herkesin ağzında bir gençlik lafı. A'dan Z'ye kuşaklar sayılıyor. Her dönem bir başka isim vermek moda. Gezi Kalkışması esnasında Y kuşağı lafı modaydı. "Y kuşağı şöyle, Y kuşağı böyle, artık siyaseti Y kuşağı belirleyecek, Y kuşağı ve Gezi anlaşılmadan Türkiye'de siyaset yapılamaz, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak…" Bunlar ve daha fazlası. Hepsi kerameti kendinden menkul laflar. Gezi Kalkışması'nın üzerinden şunun şurasında 3-5 yıl geçti. Kısa sürede, tahripkar bütün hareketlerin akıbetine uğradı. Bugün Gezi Kalkışması'nı ne anan var ne de hatırlayan. Türkiye tarihinde dönüm tarihi olacak denilen hadise çoktan tarihin tozlu raflarındaki yerini aldı.
Şimdi de çıktı bir Z kuşağı lafı.
Evet, pek tabidir ki bu ülkede dijital teknolojilerle çok daha haşır neşir büyümüş bir genç kuşak var. Ve tabii olarak bu kuşağın beğenileri, tercihleri, ilgileri bir öncekinden farklı. Ama bu kuşağa saçma sapan isimler verip, abuk subuk özellikler atfetmek komik.
Dedik ya, bunu daha çok siyasetçiler yapıyor. Önce bir başlık atıyorlar sonra altını istedikleri gibi dolduruyorlar; "Z kuşağı şu partiye oy vermez, bu icraatı beğenmez, şu laftan memnun olmaz, şu konu ilgisini çekmez…" İyi tamam da bu lafların, çıkarımların kaynağı ne?
Kaynak yok, kaynak canım! Canım öyle istiyor!
Gelelim gerçek gençlik meselemize; genç ve dinamik bir nüfusumuz var. Haliyle ihtiyaçları da dinamik.
Bebeklik ve çocukluğunda sağlık hizmeti; mektebe başladığında eğitim; üniversiteye gittiğinde barınma, kültür, sanat, spor; mezun olduğunda iş lazım.
Zor iş, ne kadar hizmet üretilse yine de eksik kalıyor. Bu ortamda kimi siyasetçiler iş üretiyor; yurt yapıyor; iş imkanı sağlıyor. Türkiye'nin yarınlarına yatırım yaparak, gençlere daha büyük ve müreffeh bir ülke bırakmaya çalışıyor.
Teknoloji festivali düzenleyerek, genci yaşlısı tüm bir toplumun teknolojiye olan ilgisini artırmaya çalışıyor. Gençleri üretmeye, merak etmeye, denemeye, araştırmaya sevk etmeye çalışıyor. Kimi siyasetçiler de algı, reklam, pazarlama ve imaj peşinde. Ne işe yaradığı ve neye faydası olduğu belli olmayan ağzı bozuk fenomenlerin yayınına para ile çıkıyor, bilgisayarına oyun çıkartması yapıştırıyor, internet argosu cümleleri önüne konulan kağıttan okuyarak gençlere sevimli gözükeceğini zannediyor.
Peki bu ülkenin gençleri, haşa, kafasız mı? Kendilerine şirin gözükmek için ezber cümleler kuranlarla, gerçekten gençlere yatırım yapanları birbirinden ayırt edemeyecek mi?