Napoli maçı bir skordan çok sonuçtu. Yani aceleyle planlanmış her yönüyle şansa bırakılmış bir transfer döneminin, yanlış tercihlerin, bu tercihlerde ısrarların sonucuydu… Maçın bu şekilde veya buna benzer skorla biteceğini sakat ve cezalı oyunculara bakınca kestirebiliyorduk.
Ama yine de insan, adı 'Trabzonspor' olunca 3 kulvardan hiç değilse birinde yürüyüşe devam ettiğini görmek isterdi. Napoli hız takımı. Aynı zamanda da dinamik bir takım.
HIZLI BİR TAKIM NAPOLİ
Tempolu başladılar. Topu orta sahada kazanıp 'kolayca' kaleye indiler. Trabzonspor'un, 2'li ve 3'lü sıkıştırmalarla hiçbir şey üretememesini sağladılar.
Ve çok iyi alan daralttılar. Trabzonspor'un birinci önceliği rakibi geride karşılamak olmalıydı. Ama savunması sürekli öndeydi. Orta sahadaki bloklar arasında da pas bağlantıları yoktu. (Gözler Mehmet Ekici'yi arayıp durdu) Futbolcuların ayaklarına prangalar vurulmuş gibiydi.
Baskıyı kıramadı, hiç organize olamadı. Sonrasında golü ve golleri yedi.
TEŞEKKÜRLER TRABZON
Gariptir Trabzonspor'un bazı futbolcularında hiçbir istek ve arzu yoktu. Kaybettiklerine hayıflanır bir durumları da yoktu.
Gerçekten anlaşılır (!) gibi değildi… Trabzonspor şansını artık mucizelere bıraktı.
Bu kadar yatırım yapıp karşılığını alamamak hakikaten çok acı!
Ama yine de Trabzonspor'un her sezon Avrupa'da Türkiye'yi ve şehrini temsil etmesi, sevindirici.
Bu yüzden 'her şeye rağmen' teşekkürler Trabzonspor…
MAÇIN EN iYiSi TARAFTAR
Maçın iyisi olarak taraftarı söylemek mümkün.
MAÇIN EN KÖTÜSÜ MOTİVASYON EKSİKLİĞİ
Erken gelen golle motivasyon eksikliği yaşadık.