Allah kimseye, hatta düşmanıma bile göstermesin. Hele evlat acısını... Annenin yüzüne vurmuş acısı mı desem ya da babanın susmayan feryadı... Susmak elde mi? Gözbebeği biricik kızını bu şekilde acımasızca kaybeden hangi anne ve baba susabilirdi ki? Bu yüzden bile eleştirildiler... Bu nasıl bir bakış açısı, insanların içi yanıyor, acısını dile getiremeyecek mi?
HATASI SEVMEK Mİ?
Diğer bir yandan nasıl bir insan Allah'ın verdiği bir canı bu şekilde nasıl katledebilir? En ağır suçların bile bedeli bu değilken, Münevver'in tek hatası sevmek ve güvenmek miydi? Kimbilir ne hayalleri vardı geleceğe dair? Tüm bunlar bir yana daha hayatının başındaydı, yaşayacağı, yaşamak isteyeceği neler vardı kimbilir? Üniversitede okuyacaktı, kendine iyi bir kariyer yapacaktı, işkadını olacaktı, sevdiği insanla bir yuva kuracaktı...
Sonra kendi gibi güzel çocuklar doğuracaktı ama hayatı elinden alındı. Niye? Ne yüzünden? Nasıl bir suç işlemişti? Karşısındaki kişi nasıl kıydı bu güzel ve güleryüzlü, sevgi dolu kızımıza? Düşündükçe dehşete uğruyorum. Münevver artık bizim de hayatımızın bir parçası oldu. Her gün umutla katilinin yakalanması için dua bile ediyorum. Her gün gazetelerde katilin yakalandığı haberini umutla bekliyorum.
DEHŞETE DÜŞÜYORDU
Ailesinin her gün neler yaşadığını zaman geçtikçe daha iyi anlıyorum. Hepimizin çocukları var, çocuklarıma her gün doğru insanlarla arkadaşlık kurmalarını öğütlüyorum. Herkese güvenmemelerini ve tedirginliklerimi anlatmaya çalışıyorum. Münevver'in yaşadığı hakikaten çok büyük şanssızlık ya da kader mi? Bu kader de olsa böyle bir ölüm şekli hakikaten beni isyan ettirdi bir anne olarak. "Aynı şeyi ben yaşamış olsaydım ne yapardım?" düşüncesi bile beni dehşete düşürüyor. Korku filmlerinde gördüğüm sahneler aklıma geliyor. Filmlerde gördüğümüz, yazılmış senaryolar gerçek hayatta da karşımıza çıkıyor.
Aynı senaryoyla bir genç kızımız vahşice öldürülüyor. 3 ay geçmesine rağmen her gün farklı farklı haberlerle daha da çok sarsılıyoruz... En büyük arzum bu kâbusun bitmesi artık...
Münevver'in ailesine sabırlar diliyorum. Bir an önce katilinin yakalanmasını ya da kendi vicdanıyla teslim olmasını istiyorum.
Münevver mekanın cennet olsun...
Daha çok şey yazmak isterdim daha ağır bir üslupla ama ailesinin acısını düşündükçe boğazım kitlendi; kelimeler cümleler kağıda dökülemedi; ellerim bu kadarına izin verdi...
