Gül (Kırmızı) – "Seni seviyorum." Ama her yıl 14 Şubat'ta
söylemek şartıyla.
Gül (Beyaz) – "Saf ve masumsun." Annemle tanışabilirsin ama fazla konuşma lütfen.
Gül (Sarı) – "Seni arkadaş olarak görüyorum." Friendzone'un botanik hali.
Papatya – "Beni seviyor mu acaba?" Falcı değil, çiçek bu.
Koparma artık!
Lale – "Aşık oldum." Ama Osmanlı versiyonu:
Romantik ve biraz ağırbaşlı.
Orkide – "Zarif ve özelsin." Ayrıca biraz pahalı olduğun için seni gerçekten seviyor olabilir.
Karanfil (Kırmızı) – "Cana yakın ve içtensin." Biraz da düğün konvoyusun ama biz seni böyle sevdik.
Karanfil (Beyaz) – "İyi niyetliyim." Kayınvalideye götürülür genelde, niyet temiz.
Zambak – "Temizlik ve saflık." Ama alerjisi olanlar için felaketin kokulu hali.
Menekşe (Mor) – "Seni gizlice seviyorum." Açıl artık, bu iş gizli gizli olmaz!
Sümbül (Mavi) – "Sadakat." Birlikte beş yaz, beş kış geçirmiş çiçeğin özeti.
Ortanca – "Vefasızlık ve nankörlük." "Bak ben ne çektim senin yüzünden" çiçeği.
Kamelya (Pembe) – "Sana hayranım." Ama uzaktan, yaklaşırsam solarsın.
Nergis – "Kendine hayranlık." Selfie'nin çiçek hali.
Lavanta – "Sakinlik ve huzur..." Ayrıca dolapta güve kaçırma garantisi.
Gelincik – "Anlık aşk." Bugün sen, yarın başkası.
Rüzgar nereye, ben oraya.
Begonya – "Dikkat et!" Pasif agresif uyarı çiçeği.
Kaktüs – "Seni seviyorum ama yaklaşma." Toksik ilişkilerin ev bitkisi versiyonu.
Yasemin – "Tatlılık ve baştan çıkarıcılık." Hem koku var, hem etkileyicilik… Ama arı varsa dikkat!
Şebboy – "Sadakat ve sürekli aşk." Yaşlanınca da seni seveceğim demenin çiçek hali.
