CENGİZ Kurdoğlu adı yıllar önce konmuş adam duruşunun değişmeyen resmidir.
Sanatının ona giydirdiği elbise hiç buruşmadı, omuzlarını dostlarına ayırmaktan hiç vazgeçmedi. O yüzden ona "Cengiz Baba" derler.
Saçlarındaki aklar bir tarihi anlatırken Cengiz Kurdoğlu için her şey bir şeyi hatırlatır.
Kendisinden hiçbir zaman görkemli hayat hikayeleri duyamazsınız ama mazideki resimlerden boşalan yerleri hasret ve özlemle doldurduğunu görebilirsiniz.
Cengiz Kurdoğlu insan biriktirmiştir para değil.
O yüzden yanında olsanız da seversiniz onu karşısında dursanız da!
Cengiz Kurdoğlu'nu 35 yıldır tanıyorum, dostun "can" olanıdır.
İpiyle kuyuya inebilirsiniz, ip kopsa da omuzlarında merdiveni vardır.
Ailesinin bütün fertlerinin bir damla gözyaşına gözünü kırpmadan canını verir.
"Tüm serveti ailesi" demiştim yıllar önce, o da ailesinin üzerine titrediği adamdır.
Eşi Fatma fedakarlık sembolüdür, kalbinin kuzuları Orçun, Aydın ve Aylin hayırlı evlatlar olarak babalarının gözlerinin içine bakar.
Cengiz Kurdoğlu'nun gözlerinde vefanın ve sadakatin parlak ışığı vardır çünkü.
Hala şarkıları en güzel yorumlayan adam, hala insani duygularının sınırı yok.
Hafta sonunda yazlık evinde ziyaretine gittim, Cengiz aynı Cengiz!
Narların cömertliğinde.
"Onunla muhabbetin filmi çekilse de bir dakikası bile başkaları tarafından izlense" dedim.
80'li yılları bugünlerle takas ettik.
Hava biraz serindi gecenin bir yarısı kamp ateşi yaktı, eminim ki içi bile güzel üşüyordu.
Sonra bir an kalabalık içindeki yalnızlığını fark ettim.
"Gülen yüzüyle içi ağlayan adam" sergisindeydi belki.
Bahçesinde hışırdayan ağaçların yaprakları kimin için düşüyordu acaba?
Cengiz Kurdoğlu gençliğimizdir orta yaşımız ve yaşlı halimiz.
Sakin bir liman dalgalı bir deniz.
Hüzünlü zamanlarımızda her şarkısında mutlaka bir başkalık bulduğumuz.
Geçen yılların adamlığından ve yorumculuğundan zerre kadar bir şey alamadığı bu güzel insanın yıllanmış dostu olmaktan gurur duyuyorum.
Hakan Altun'la birlikte benim gözümde onların yeri apayrıdır.
Eski dostlar uzaklardan hapşırsa bile duyarlar ve birbirlerine "çok yaşa" derler.
Onlar "ölümüne" severler!
Mutluluk Takvimi
Vicdanının sesini dinle.
Çocukların adına fidan dik.
Bağcıksız ayakkabı kullan.
Fotoğraf çek.
Kör bir kuyuda
Umut ışığıdır yaşamak
Düşleri gerçek yapmak
Gökten yıldız çalmak
Kış gecesinde
Camlar dolu buğular
Seni sonsuz seyretmek
Dağlamak kanayan yarayı
Ağlamak doyasıya
Şarkılı bir masaldır
Yaşamak
Bir özlem yangınıdır
Yaşamak
Acısı derdi çok olsa da
İnan yine de güzeldir
Yaşamak
Hakkı YALÇIN
Hiçbir kitap eski zaman delikanlıları gibi okunmamıştır.
Selçuk Tekay
Şarkı sözü yazmaya başladığım ilk yıllar. O zamanlar müziğin kalbi Unkapanı Plakçılar Çarşısı'nda atardı.
Dikkatimi çeken zarif duruşlardan birinin sahibiydi Selçuk Tekay. O duruşunu hiç bozmadı ne sahnede ne hayatta. Kemanın da zarafetin de sanatçısıydı.
Gazinoların ayakta olduğu yıllarda ünlü sanatçıların gözdesiydi de en çok Emel Sayın'la hatırlıyorum.
Nice harika bestesi var ama en unutulmaz şarkısı "Beraber yürüdük biz bu yollarda!" Güzel insandı özel bir usta, ardından kemanlar bile ağlamıştır eminim.
Mekanı cennet olsun.
