MAHALLEMİN ortasındaki parkta her sabah yürüyüş yaparken bir baba ve 3 yaşlarındaki kızına rastlıyorum.
O küçük kız beni her gördüğünde el sallıyor ve gülümsüyor.
Babası önceki gün merakla sordu, "size neden gülüyor acaba?" "Ben meleklere nasıl bakılacağını bildiğim içindir" dedim baba da güldü.
Çocuk parklarının konuşkan bir yanı vardır herkes duymaz.
Çocuklar hiçbir yere saklanamaz ve çocuklardan da hiçbir şey saklanamaz.
Onlar bulundukları her yeri süsler en çok da yürekleri.
Çocuklar ki geleceğin işaret fişekleridir ya bizleri sınava sokan hayat öğretmenleri.
Bir yerlerde aç kalan açıkta kalan çocuklar vardır da o çocukların çığlıklarına kulak kabartan var mıdır?
"Açlıktan kim ölmüş?" diyenler vardır ya onlar bir çocuğun aç yatmasının hüznünden bile keyif alırlar.
O çocukların açlıktan ölmeden önce çıkardıkları sesi merak ettikleri için belki.
Dizi filmlerde böyle sahneler yok ama bu bir film sahnesi değil gerçek.
Karnını doyurmadan uykuya dalmaya çalışan babasız kız çocuğu annesine sordu.
"Neden kimse kapımızı çalmıyor anne?" Anne gözlerini duvara çevirip cevap verdi; "bizim kimsemiz yok kızım!" H H H
Açlıktan ölmeye terk edilen çocukları gördüm, başka çocukların hakkını yiyerek kendi çocuğuna haram yedirmeyi gurur sayanları gördüm.
Çocuklar hapşırdığında "çok yaşa" demeyecek kadar alçalmayı gurur sayanları da.
Bunlara karşılık çocuğunun okul masrafını karşılamak için böbreğini satan babaları da gördüm.
O yüzden organlarımı çocuklar için yaşayan onurlu insanlara bağışladım.
Bizler bu dünyayı çocuklardan kiraladık ve borcumuzu biriktirmekten başka yapacağımız şeyler olmalı.
Bu hepimizin görevidir.
O yüzden herkes çocuklara da gözü gibi baksın içindeki çocuğa da!
Bugünün zalim büyüklerinin bu kadar kötü olmalarının sebebi, içlerindeki çocuğu erken yaşta öldürmeleridir.
Beni bilen bilir mesele çocuk olduğunda tozu dumana katarım.
"Elindeki bez bebeği bile büyüten çocukları büyütmek istemeyenler vardır" cümlesinde çocukların ömrüne göz koyanlara taş attığım varsayılırsa.
O taşı yerden alır.
Kafalarına atarım!
Mutluluk Takvimi
Cebimde yorgun
Şarkılar taşıyorum
Fonda yağmurun sesi
Hayat beni sana
Bağışlamadı
Çoktan bitti biliyorum
Bu deli aşk hikayesi
İzlerini silmek için
Kaç ömür gerekiyor
Umut kırıntısıyla
Doyuyor gönül kuşlarım
Sensizlik fena
Anam ağlıyor gecelerde
Zorlu geçiyor
Artık kışlarım
Hakkı YALÇIN
Zengin sofralarda kendilerini pazarlayanlarındır bu dünya!
Meslek onuru!
Zengin bir enayiyle evlenip çocuk sahibi olduktan sonra boşanmak ve ömür boyu nafakayla yaşamak ucuz şöhretlerin gururu olabilir.
Onlar utanma duyguları olmadığı için her enayinin yenisini de bulabilir.
Cehenneme kadar yolları var. Yeter ki magazin ekranlarında matah bir şeymiş gibi haberleri yapılmasın ve çocuklara örnek gösterilmesin.
Onursuz şöhretlere duvar örmek meslek onurudur çünkü.