Verdiğiniz selamı en içten biçimde onlar alır.
Onlarla yapılan muhabbetlerde insani bir şeyler kalır geride.
***
Öyle birine geçenlerde sordum.
"Nasıl geçiyor hayatın?" "Gittiğim yerden çok çabuk dönüyorum" dedi.
"Çünkü her şey çöplük ve çöplerin içindeki hayatın içinde öyle hikayeler var ki." Mesela dedim. "Geçenlerde bir genç kızın günlüğünü çöpte buldum" dedi.
"Okudun mu?" "Sanki kızın yorganını üzerinden çekmiş gibi hissettim ama okudum" dedi. Aklında kızın günlüğündeki son satırlar kalmış. "Artık zil takıp oynuyorum, sana ihtiyacım yok günlük." Erken bitmiş bir saklambaç oyununda sobelenen hayatını anlatmış belki!
***
Çöp torbasının içinde kuş ölüsü bile bulmuş. "Çöpleri eşeleyen kuş içerde kalmış ölmüştür" diye karşılık verdim.
"Hayır" dedi, "kafesi de parçalanmıştı." "Bir insan beslediği kuşun ölüsünü toprağa gömmediyse, o insanın ruhu gömülüdür" diye not düştü.
Bir umut ışığı tutmak adına abartılı bir gerçeği işaret ettim.
"Bir çöp torbasında hazineye ulaşma ihtimalin nedir?" "Bizler çöplerden ekmeğimizi kazandıran mucizeye şükretmeyi öğrendik."
***
"Arayanın soranın var mı?" diye sordum. Güldü. "Çöplerin içinde olanlar, dünyanın dışındadır. Ayrıca beni merak etme, bütün vitrinlerde yüzüm kirli çıkar" dedi, kendini tanımlamak adına.
"Kirli bir yüzü kirli bir yüreğe tercih ederim" dedim.
Çöplere olan yakınlığına mahsuben, "İnsanlara uzaklığın 15'nci yılındayım" dedi.
"Daha önce ne iş yapıyordun?"diye sordum. "Boş ver" dedi, "Beni maziye götürme, sadece önüme bakıyorum." Bu cevabın ardından, arkadaş ıslıklarımın çocukluğuna benzettiğim bir adamı zorlamadım.
***
Ne sanal alemde birbirine sövenlerden biriydi. Ne başkalarının ekmeğini çalan çakallara benziyordu.
Ne çocuklara tecavüz eden kadınları sırtından vuranlara.
Ömrünün sonuna kadar hayatın kölesi olmayı onur bilmiş, okumuş ve güngörmüşlüğü her halinden belli olan adamı yalnız bıraktım.
***
Onlardan parasını isteyin verirler.
Sevgisini isteyin verirler.
Ama veremeyecekleri şeyi asla istemeyin. "Yenilgilerinin hikayesini!"
Kitap meselesi
Yapılan araştırmaya göre, Türkiye'de yaşayanların yüzde 18'i, 15-16 yaşına kadar evinde kitap görmemiş.
Küçük yaşlarda kitaplarla buluşmayan çocukluğun, sonrasında toplumda nasıl yer bulduğu tartışılır.
Hiç de azımsanmayacak bir rakam çünkü.
Onlar televizyon başındaki ahlaksız öğretmenlerine mecbur bırakılıyor.
Dizilerde ve magazin programlarında!
Mutluluk Takvimi
Ne kadar kapansa da
Kanar bazı yaralar
Beni anlamasan da
Şarkılar halden anlar
Keman dertli ben dertli
Sanki ağıt dinlerim
Yaylı tambur telinde
İnim inim inlerim
Seni bu kadar sevmesem
Bu kadar özlemezdim
Şarkılar da olmasa
Kendime gelemezdim
Hakkı YALÇIN