Okul öncesi eğitimde görevli.
Otizm hastası bir öğrencisi için nasıl mücadele ettiğini biliyorum.
Ve hayatını sürdürmek için geceleri şarkıcılara vokal yaptığını da.
Bir öğretmen arkadaşım daha var.
Gündüzleri öğretmenlik yapıyor.
Akşamları eşinin hazırladığı sandviçleri satıyor.
Arkası yarınlarda hayatta kalmak için olağanüstü mücadele ediyor.
Namusuyla onuruyla.
Dünyanın anasını satıyorlar da bu ülkede.
Kimi öğretmen ördüğü kazakları satıyor sokak ortasında.
Kimileri boncuklardan yaptığı eşyaları.
Bana en çok dokunan.
Televizyonlardaki dizi yıldızlarıyla, futbolcuların paraya boğulduğu bir memlekette.
Politikacıların en ufak fırsattan bile yararlanıp yedi sülalesinin geleceğini kurtardığı bir düzende.
Öğretmenlerin ortada bırakılmasıdır.
Yoksul ama onurlu kalma hakkını koruyan insanların mesleğidir öğretmenlik.
Aldıkları maaşlarla gösterdikleri direncin bir açıklaması varsa. "Onlarınki hayatta kalma denemeleri."
Siz söyleyin!
Onlar bu ülkenin hayatındaki artıklar mı?
Yoksa öğrettikleri her harf için kırk yıl köle olmamız gereken değerli insanlar mı?
Onlar yetiştirdikleri insanların hayatlarıyla mutlu olmayı seviyorlar diye, mutlu olma hakları elinden alınmış sıradan insanlar mı yoksa?
Kendilerini yakarak başkalarını aydınlatıyorlar diye yanmaları mı gerekiyor?
Bugün Öğretmenler Günü.
Göstermelik bir saygıyla onların hayatlarından alınanların ödeştirilmesi mümkün mü?
Asla.
Bir ülkenin kendine yakıştırdığı saygının ve imkanların en özel muhatabı olması gereken insanlardır öğretmenler.
O yüzden devletin büyüklerine çağrıdır bu yazı!
Öğretmenlerime kendimi bildim bileli borçlu hissettiğim için.
Sonradan görme!
Sevgili için sinema kapatan televizyonların dizi yıldızları, gazetelerde haber oluyor. Üstelik büyük bir özellikmiş gibi.
Böylelerine "sonradan görme" derler.
Çünkü böyle caka satmak, ancak kolay para kazanan görgüsüzlerin işidir.
Böylelerine arka çıkan medyaya gelince. İçtiği pahalı şarapla gurur duyan gazetecilerin itibar gördüğü bir ülkeden, başka ne bekliyorsunuz ki!
Mutluluk Takvimi
Adına aşk demiştik
Bizi tanıyor zaman
Üstüne titremiştik
Tende kanıyor zaman
Bir gün baktım ki
Ne varsa bizi yaşatan
Hepsini alıp gitmişsin
Şimdi ardımızdan
Ağlıyor zaman
Ya gözlerin de
Terk edecek bu şehri
Ya sen geri döneceksin
Bekliyorum sabırla
Yoksa birazdan
Yokluğun çıldıracak
Denizleri taşıracak
Gözümdeki son damla
Hakkı YALÇIN