Fenerbahçe'den Konya'da 2 puanlık kayıp daha.
Bu takımı puan kaybına azmettirmekten suçlu birini tanıyorum.
İsmail Kartal.
Sahaya böyle takım sürersen, yaratıcı adamları kulübede oynatırsan, teknik hamlelerin yanlışsa, bir ay önceki "fikstür avantajı" masalın, şimdi kabusa dönüşür.
Takımın ruhunu, ritmini, yaratıcılığı köstekleyen adam.
Fenerbahçe'nin özellikle ilk yarıdaki teknik anlayışına bakınca, mahkuma anahtarı uzatan gardiyan rolü de İsmail Kartal'a ait.
Konyalı çoklu savunma arasında tek başına uzun toplarla beslenmenin başka bir tanımı yok.
O yüzden gecenin kayıp hanesine atılan imzanın ta kendisi. "Kayıp İsmail!" olarak!
***
Hepimiz geçen haftaki talihsizliğe karşılık Fenerbahçe'den bir patlama bekliyoruz.
Ama Konya'da zaaflar sergisi.
Hele ilk yarım saatte sezonun en mahkum Fenerbahçe'si.
Pozisyonlar aperatif.
Savunma depresif.
Orta alan enkaz.
Hücumlar salına salına.
Ne bir sistem, yaratıcılık.
Fenerbahçeli futbolcuların ne yüzündeki ifadede, ne verdikleri mücadelede kazanmanın izleri yoktu.
Hele kolayca yenilen golden sonra, "Bu takım başına dert açmak istiyor" dedim.
Ve ikinci yarıda suni teneffüs de beklenen 3 puanı getirmeye yetmedi.
***
Kuyt kaç maçtır bu takımda kayıplarda ama özel bir tercih sebebi.
Diego 80 dakika kulübede.
Selçuk Şahin'i Diego'ya tercih ediyorsan, kayıpları da göğüsleyeceksin.
Savunmaya bakıyorum, Gökhan Gönül ve Kadlec hiçti.
Bekir hakem oyuncusu.
Sahada elle tutulur tek kişi yoktu zaten.
***
Konya'deki esintiden kalan gerçeğin ironik tanımı. "Kağıttan gemileri hiçbir rüzgar bağışlamaz!"