Dünya gazetelerine bakınca, şiddetin ödüllendirildiğini görüyoruz.
Bakanlar Kurulu'na bomba konuyor.
Adı ne olursa olsun terör.
Ama karşı tarafa bakıyorsunuz, çocukların üzerine bile bomba yağdırıyor.
İki yanı pislik denizi!
Ölümlerin bu kadar kolay olduğu bir dünyada, iktidarları bile yıkacak kadar güçlenen terörün ön yüzüne mi bakmalıyız?
Faşizmin dünya üzerindeki egemen gücüne mi?
Kendilerine yapılan terör saldırılarını "insanlık dışı" sayan, dünyanın gelişmiş ülkelerine mi göz atmalıyız?
Kendi yarattıkları "ejderhaları" yıkmak için, terörden medet uman dünyanın jandarmalarına mı?
Çelişkiler dünyasında, aslolan insan değil.
Yakıp yıkmak!
Bir yandan, şiddeti, öte yandan terörü palazlandırmak.
Ve ülkelerin kalbine yerleşmektir.
O kalbin yarısı terörde, yarısı diktatörde olduğu sürece.
İnsan ölümlerinin ardı arkası kesilmeyecektir.
Ramazan
Ramazan başladı. İnsanların hiç olmazsa Ramazan boyunca birbirlerine karşı dost ve kardeş olmalarını bekliyoruz. "Komşusu aç yatarken, tok yatan bizden değildir" düşüncesinin hayata geçirilmesini... "Nerde eski Ramazanlar" deyip hayıflanmak yerine, yeni dünyanın gerektirdiği insanlığı görmek istiyoruz.
Sizden, bizden, hepimizden.
İmkansız!
Bir adam düşünün.
İki çocuğunun annesini köfte patates pişirmedi diye, 47 kez bıçaklıyor.
Birlikte oldukları 5 yıl boyunca şiddet uyguladığı kadını, şiddetin oyuncağı yaptığı da, sonra ortaya çıkıyor.
Bu olayda, kadınların korkularının, onların canına sebep olduğuna mı bakmalıyız?
Erkek şiddetinin, Türkiye'de önü alınamaz biçimde genişlediğine mi ?
Neresinden bakarsak bakalım, mesele bir can daha almıştır.
Bunun önünün alınması da, mümkün olmayan bir hal almıştır.
***
Bizler, her şeyin konuşulduğu Türkiye'yi yaşarken.
Dünya, her şeyin yasaklandığı Türkiye'yi konuşuyor.
***
İlk gördüğüm kıza
Vereceğim bu gülü
Bu gece bana kalan
Yalnızlığın ödülü
Biten sevgiler gibi
Kayıp gider yıldızlar
Hayırsız biri için
Kimin yüreği sızlar
Bende bu yürek varken
Başkasını severim
Gittiysen ne fark eder
Boş ver çok şey öğrendim
Aşkta mağlup olduysam
Boynu bükük kaldıysam
Sevip de ayrıldıysam
Unutmak da zaferdir
Hakkı YALÇIN