DÜNKÜ maç bir kez daha gösterdi ki futbol bir takım olma oyunudur. Bir de sizi bugüne kadar var eden, şampiyonlukların gelmesinde çok büyük payı olan, özellikle kendi sahanızdaki maçlarda rakibin korkuyla sahaya çıktığı, kendinize özgü oyun felsefesidir. Yıllardır kendi tarihine yakışmayan büyük maçlarda rakibi sadece karşılamayı düşünen Trabzonspor vardı.
Fakat sezonun başlamasıyla birlikte Sivasspor ve ardından Galatasaray maçı gösterdi ki Trabzonspor, tarihi ayarlarına dönen bir yapı içerisinde. Şampiyon olunur, olunmaz bunlar çok önemli değil. Önemli olan bu takımın kendi sahasında kendi tarihi kimliğiyle mücadele etmesidir. Ünal Karaman'ın düşüncede yaptığı değişiklik için kutlamak gerektiği inancındayım. Abdülkadir, Toure, Burak gibi ilk 11'de oynayan oyuncuların yokluğunda bile doğru strateji ve oyun felsefesiyle maça çıkıldı. Trabzonspor, Galatasaray'ın en yumuşak karnı olan savunmasının hatasında, Onazi'nin golüyle öne geçtikten sonra kendi alanına çekilmiş bir görüntü de olmalarına rağmen yine topun olduğu yerde iki, üç oyuncuyla pres yapıyordu. Yeni transfer Nwakaeme ise topla çok becerikli bir isim ve attığı iki golden başka ortaya koyduğu oyunla çok isabetli bir transfer olduğunu gösterdi. Son olarak Trabzonspor rakip 10 kişi kaldığı için değil maçın başından itibaren iyi oynadığı için kazandı.