Avrupa ülkelerinin çoğu, Türkiye düşmanlığı ile tanınan terör örgütleri ve bunların işbirlikçisi kuruluşlar için tam bir serbest alan konumunda.
Türkiye aleyhinde faaliyette bulunma potansiyeli olan işbirlikçi kuruluşları kendi sivil toplum kuruluşlarından daha fazla kolladıkları da açık bir gerçek.
Terör örgütleri ve onlarla beraber hareket eden bazı kuruluşlara destek olmayı demokrasi, insan hakları ve ifade özgürlüğü gibi kavramlarla açıklamaya çalışıyor bu ülkeler.
Ancak, bu türden bahanelerin gerçek niyetleri saklamak için kullanıldığını bilmeyen yok.
Evrensel birer değer olarak kabul edilen kavramlarla terör örgütlerinin mensuplarına kol kanat geren Avrupa ülkelerinin, Türkiye'nin meşru temsilcileri söz konusu olduğunda yüz seksen derece ters tutumlar takınması, işin iç yüzünü anlamak açısından yeterli.
Türkiye'yi rahatsız edeceğini bildikleri her türlü eyleme destek sağlayıp, ülkemiz yönetimini temsilen gelen ya da gelecek olanlara olmadık engeller çıkarıp, sonra buna bahaneler bulmaktan yoruldukları da söylenebilir.
Bırakın diplomasiyi, uluslararası ilişkileri en basit akıl ve mantık kurallarına bile aykırı davranışların sebebi olarak ülkelerinde yapılacak seçimleri göstermeleri ise adeta bir komedi.
Seçim bahanesini bir an için gerçek kabul etsek bile, uygulamaların onlara nasıl bir fayda sağlayacağı, ciddi bir soru işareti. Bu açıdan bakıldığında, Avrupa ülkelerinin tırmanışta olan ırkçı oyları azaltmaya mı yoksa daha da tırmandırmaya mı çalıştıkları, konunun önemli yanlarından.
Problem ise kritik dönemlerde attıkları adımların tamamen ters oluşu. Çünkü güya ırkçı oyların yükselişini önlemek için yaptıkları her şey, bu ülkelerde yaşayan Türk asıllı seçmenin davranışlarını olumsuz etkileme riski de taşıyor.
Rakamsal olarak mukayese yapabilme imkanımız olmasa bile, Avrupalılar 'Dimyat'a pirince giderken, evdeki bulgurdan olma' durumu ile karşı karşıyalar yani.
'Kafayı yeme' hali...
Bütün olumsuzlukların özellikle referandumun yaklaştığı günlerde yaşanması, meselenin daha çok Türkiye'deki oylama ile alakalı olduğunu gösteriyor. Avrupalı yetkililerin yaptıkları açıklamaların satır araları da bu hususun itirafı ile dolu.
Başta Almanya ve Hollanda olmak üzere Avrupa ülkelerinin ciddi şekilde şirretleşmeleri, Cumhurbaşkanlığı Sistemi'ne geçişimizin, bildiğimiz ve hatta tahmin edebildiğimizin de ötesinde bir öneme sahip olduğunun göstergesi.
Türkiye'nin vesayet zincirinin son halkalarını da kırmak için başlattığı girişim canlarını çok sıkıyor belli ki.
Netice olarak evet oylarını bir çığ gibi büyüteceğini biliyor olsalar da, yasakçı davranışlarına her gün bir yenisini ekliyorlar çünkü.
Her akıllarına estiklerinde kullandıkları demokrasi, insan hakları, ifade özgürlüğü gibi kavramların tamamını ayaklar altına almaya başlamaları, onlar açısından hayra alamet değil. Bu da gösteriyor ki, durum bizim sandığımızdan daha ciddi.
Türkiye'nin yeni sisteme geçişiyle birlikte, Avrupa ülkelerinin içimizdeki uzantıları sayesinde çalıştırabildikleri dolaylı ya da dolaysız engelleme mekanizmalarının azalacağı, kesin.
Ancak yine de, ilgili ülkelerin durumu anlayışla karşılamaları ve bundan sonra da sürecek olan ilişkilerin daha sağlıklı olabilmesi için aklıselimle davranmaları gerekir.
Avrupa denildiğinde aklı başında ve sistemin gereklerine göre çalışan yöneticiler aklımıza gelirdi hep.
Türkiye'deki gelişmeler sebebi ile, kelimenin tam manasıyla bir 'akıl tutulması' hali yaşıyorlar anlaşılan. Ya da resmen kafayı yediler...