Ömercik parkta tek başına top oynamaktadır. Top bir ara elinden kaçar yuvarlanır, gider gider Ediz Hun'un ayakları dibinde durur. Ömercik yanına varır ve der ki "Siz baba diyebilir miyim amca?"
Ediz Hun şimdi bir koşu gelip beni paralayacak ama müsaade ederse bu sahnedeki Abdullah Öcalan başrolünü kendisine veriyorum. Ömercik ise, terörde uzlaşmayı sağlayacak olan arabulucular manasında. Top da bildiğiniz top.
Apo bu davada nereye kadar başrolü oynamaktadır, önümüzdeki günlerde hep birlikte göreceğiz. Ama itiraf edelim ki şimdiden 'adam' yerine konmuş, yakalandığındaki aczinden eser kalmamış, kendisine bir hava gelmiştir. Önemli olan bundan sonrasıdır. Acaba bu olumlu çaba onu gözümüzde 'Sayın' yapabilecek midir?
Kendi adıma söylüyorum, asla! Çünkü hükümetin göze aldığı bu ölümüne girişimin Apo'yu değil, sadece Kürt halkını yüceltmek içindir.
Ayrıca bir Türkçemizde çok esaslı bir laf vardır; Köprüyü geçene kadar ayıya, icabında 'sayın' bile diyebilirsiniz..
* * *
ŞİMDİ SIRA İŞ ADAMLARINDA!
28 Şubat Darbe komisyonunun sorularına verdiği -daha doğrusu unutkanlıktan veremediği- cevaplardan sonra, Süleyman Demirel'in de artık Marmaris'te resim yapma günlerinin gelip çattığını söylemiştim. "Derin devlet, askerdir" diyerek 28 Şubat'ı külliyen ordunun üstüne yıkması da hafızanın hepten gittiğinin bir başka ispatıydı.
İsmail Karadayı'nın serbest bırakılması olayından sonra bu gün de aynı şeyi söylüyorum. Sayın Demirel'in hafızasını biraz zorlaması gerekiyor. 28 Şubat dünyada ve Türkiye'de pek çok pek kişinin işine yaramış olabilir.
Ama baksın bakalım en en en çok kimlerin işine yaradı? Ya da soruyu şöyle detaylandırarak sorayım, belki hafızasını tazelemede yardımcı olur; 'Erbakan-Çiller hükümetini, bir gurup çıkarcı iş adamıyla birlikte hazırladığını ve bu planın sadece daha fazla rant sağlamak için uygulamaya konduğunu ve nitekim darbe sonrası yandaşların Karun'lar kadar zenginleştiklerini' kabul ediyor mu acaba?
O taktirde ordunun bu işte sadece maşa olarak kullanıldığını da kabul etsin artık.