İnsanlar Kur'an-ı Kerim'i yaşayamadıkları, anlayamadıkları için dünyalık için okuyor, ders almak için değil. Aslında fırsat elimizde, Kur'an-ı Kerim evimizde, yanımızda. Fakat kaçta kaçımız Kur'an-ı Kerim'i mealiyle bir kez okuduk.
Elimizdekilerin kıymetini bilemiyoruz bazen. Kaybedince farkına varıyoruz. Annemiz, babamız böyle değiller mi? Vefat ettiklerinde mezarlarına koşuyoruz, belki başımızı mezar taşına vuruyoruz. 'Ah bir kalksa da ellerini ve ayaklarını öpsek' diyoruz. Ama heyhat, bu artık mümkün değil. Sonra farkına varıyoruz. Hâlbuki hayattayken yeterince zaman ayıramıyoruz onlara. Her şey böyle. Sağlık, gençlik, boş zaman, yetki, güç gibi bütün imkânlar böyledir. Elimizden yitince fark ediyoruz ama yapacak bir şey kalmıyor artık.
DİĞER