Sorarsınız : Oha be olm hiç kilo almıyor musun? Cevap : Abi ben böyleyim yerim yerim kilo almam. Bünyem böyle.
Günde 2 ekmek yerim. 3 tencere mantı yerim hede yerim hödö yerim. Al eline sopayı. Günde 3 öğün sopa at diyor içsesin ama sadece ağzın açık bir şekilde göbeğine doğru eğilip içses olarak "Allah belanı vermesin. Elin göbeğine bak uslu uslu duruyor" diye içinden göbeğine yumruk atasın geliyor.
Kendi iradesiyle mi almıyor diye merak uyandıran insandır. Yiyip yiyip kilo alamayan insanı anlarım da yiyip yiyip kilo alma kapasitesine sahip fakat almak istemediği için almıyorsa benim için bi süperman bi he-man ne bilim bi örümcek adam gibi fantastik süper kahramandır kendisi. Vay anasını insanlardaki yetilere bak diye isyanlarıma hedef olur falan.
SU İÇİP YARAYANLAR
Malesef bu doğru arkadaşlar hele su içsem yarıyor diyen arkadaşlar ile bu arkadaşları yan yana getirmemek lazım. "Su içsem yarıyor" insanına kıyasla ortamdaki inandırıcılığı çok daha yüksek olan kişilerdir. Bir de nedense "su içsem yarıyor" insanlarından farklı olarak, yiyip yiyip kilo almayan insanlar bu durumlarından belli belirsiz bir gururla bahsediyorlarmış gibi gelir bana hep. Bu da muhtemelen kilolu olmanın çoğu toplumda olduğu gibi bizim toplumda da hoş karşılanmamasından ötürüdür sanırım. "Su içsem yarıyor" cümlesini bir çok insan duydugunda "Hee hee" der. "İçinden de "Hade lan ordan dana" felan diye aklından geçirir ama hakkattende var böyle bir şey. İsvicreli bilim adamlarımıydı ne her kimse arastırmışlar incelemişler gerçekten böyle insanlar var. Genetik bir olay ne yeseler yarıyor. Çok az bile yeseler metabolizmaları artık nasıl bir manyak şekilde calışıyor bilinmez hem günlük faliyetler icin harcanak enerjiyi ondan üretebiliyor ve geri kalanının da kalça ve göbek etrafında stokluyor.
İlla ki boyle bir metabolizmaya sahip olmayıp ta öküz ya da dana gibi yiyenler de bu lafı kullanıyorlar. Böyle insanlarda onlardan dolayı güme gidiyor.
* * *
İBRET-İ ALEM
Sınıf, öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor.
Sınıfa bir bakış atıp kürsüye geçiyor.
Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor. "Bakın" diyor. "Bu, kişiliktir.
Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey..." Sonra (1)'in yanına bir (0) koyuyor: "Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)'i (10) yapar". Bir (0) daha... "Bu, tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz". Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor:
Yetenek... Disiplin... Zevgi...
Eklenen her yeni (0)' ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca...
Sonra eline silgiyi alıp en baştaki (1)'i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor. Ve Hoca yorumu patlatıyor: "Kişiliğiniz yoksa, öbürleri hiçtir".
Sınıf, mesajı alıp sessizliğe gömülür...
LÜTFİ ALBAYRAK
