Selda Hanım, bu hafta okullar tatil oldu. Bu vesileyle 'Acaba yeni nesil gençliği fazla mı şımartıyoruz' konusunu tartışmaya açmak isterim. Kendimi ve oğlumu örnek göstererek anlatayım. Bir kere bizim zamanımızda pedagog yoktu. Dolayısıyla "Karnesinde zayıf olan çocuğun üstüne gitmeyin, asla ceza vermeyin" diye bir kavramdan da uzaktık. Bu yüzden 12-17 yaş arası yemediğim dayak kalmadı ama sonunda okuyup bir baltaya sap olabildim. Oğlumu ise neredeyse omuzlarda taşıyoruz anasıyla, intihara filan kalkışmasın diye... Tabi o da bunu fırsat bilip dersleri iyice seriyor. Teklifim, eski örf ve adetlerimize dönelim ve bütün sene internette oyun oynayan ve sonunda baştan aşağı zayıflarla dolu karne getiren bu uyanıklara basalım sopayı... RUMUZ; BIKKIN BABA
ÇOK ZOR BİR SORU
S.U. CEVAP; 'Oh, yedik dayakları ama adam olduk' diye sevinen neslin bunamış bir elamanı olarak şahsen "Biz mi iyi yetiştirildik, yoksa çocuklarımız mı daha iyi yetişiyor" valla bilemeyeceğim. İşin uzmanı toplum bilimcilerin de bildiklerini sanmıyorum. Aksi takdirde hala tartışılır olmazdı! Ama 'dayak' fena bir şeydir, bunu biliyoruz. Ki küçükken mahallesinde dövmediği tek bir oğlan çocuğu bırakmamış ablanız olarak söylüyorum bunu. Sonuç; Fizikten bir, kimyadan üç aldı diye durup dururken canavarlar yaratmayalım... Malum, dayak sadece insanın canını acıtmıyor, intikam duygusunu da beraberinde getiriyor.
