İstiyorum ama yapamıyorum!

Selda hanım bugüne kadar 'insanların sorunlarını neden sizin gibi tanımadıklarına anlattıklarını' gerçekten anlamıyordum. Belki üçüncü kişilerin daha tarafsız olma ihtimali yüzündendir. Her neyse neticede benim gibi derdini kimselerle paylaşmayan birinin de dilini çözdünüz ya helal olsun size. Sorunum şu; Yetişme çağında iki erkek evladım var ve onlara yakınlık gösteremiyorum! Hata yapmamaları için otoriter davranmak zorundayım. Çünkü babamdan öyle gördüm. Bana öyle bir şey söyleyin ki çocuklarım onlar için canımı verebileceğimi anlasınlar. Ama lütfen 'dizine oturt, sevdiğini kendin söyle' demeyin. Denedim yapamıyorum. Saygılarımla. Rumuz; Denizci

YA BAŞKASI YAPARSA
S.U. CEVAP; Gençsiniz fakat biraz eski kuşak gibi davranıyorsunuz. Ama eskiden çocuk tacizi bu kadar sık görülmediği için ana-babalarımızın "Evladımı sevdiğimi ben göstermezsem, bu boşluğu sapık düşünceli insanlar doldurabilir" şeklinde bir endişeleri yokmuş ve mesafeli duruş normal sayılıyormuş. Şimdi öyle mi; milletin gözü döndü, bebeklere bile acımıyorlar. Lütfen oğullarınızla dostluk kurun ki sizinle olası tehlikeleri daha doğrusu her şeylerini paylaşabilsinler. Malum bazı şeylerin pişmanlığı olmuyor. "Çocuğum, ona göstermediğim şefkat ve ilgiyi kötü niyetli insanlarda bulmuş tüh" deme şansınız yok yani. Pişmanlık sadece "Hay Allah kapıyı açık bırakmışım hırsız evi soymuş" gibi sıradan olaylar için geçerli bir hissiyat.