Maça dair yazacak o kadar güzel şeyler var ki! Ama öncelikle bir tespit yaparak başlayalım. Trabzonspor sezon başında çok iyi kadro kurdu. Bu kadronun kurulmasında elbette Halilhodziç'in katkısı büyüktü.
Lakin o hem kendine hem takımına inanmadı. Ersun Yanal'ın gelişiyle birlikte bambaşka bir Trabzonspor var sahada. Demek ki önce inanmak lazımmış!
Bu yüzden Trabzonspor en büyük transferi, Halilhodziç'i göndererek yaptı. Türkiye'de bir oyun kimliği belirlemek ve bunun üzerine koyarak gitmek çok önemli. Bu yüzden "Trabzonspor sahada ne yapar?" sorusunun cevabını artık biliyoruz. Hareketli oyun yapısı ve hareketli ofans kendini iyice belirginleştirmeye başladı. Kimliği oturuyor. Bunun sonucu olarak da keyif veren bir takım seyretmeye başladık. Bu durum Trabzonspor taraftarlarını olduğu kadar ligde son 3 sezondur seyir zevki açısından iyi futbol izleyemeyen taraftarların da hasretine son verecek gibi…
CARDOZO ZAMANI!
Geçen yazımda da vurgulamadım ama yine de belirtmeden geçemeyeceğim. Mehmet Ekici ve Özer Hurmacı sahada iki bedende tek beyin.
Vücudun bir tarafını Mehmet, diğer tarafını Özer kontrol ediyor.
Orta sahadaki bu kalite takımın da genel anlamda kimliğini oluşturuyor.
Örnek mi? Trabzonspor'un 3'ncü golüne bir bakın. Her şey 5 saniyede oldu. Mehmet, Sefa ve finalde Özer… Trabzonspor dün akşam sahada NBA takımı gibiydi. Fiziken savaştı. Aklını, hızını ve tekniğini ortaya koydu.
Sürekli ileriyi düşündüler. Auta giden toplara bile atladılar. Rakibi bir ara neredeyse bunalttılar. Uzun zamandır NBA'de o pota altındaki dominant pivotları görememekten yakınan NBA sever arkadaşlar artık Cardozo ve Trabzonspor'u izlesinler.
Son olarak... Trabzonspor bu futbolunu geliştirerek devam ettirdiği sürece şampiyonluğun en büyük adaylarından biridir bana göre. Lakin önü federasyon ve hakemler tarafından kesilebilir. O yüzden ikisini de yenecek futbolu sergilemeli... Bir de tarlalar sürülür mü, çift dikişler atılır mı, Eyüp Sultan'da totemler yapılır mı göreceğiz?