Büyük takımların strateji gerektiren maçlarda oyuna önce akıl koyması gerekir. Bazen önde baskı kurarsınız, bazen de rakibi karşılayarak sonuca gidersiniz.
Ama G.Saray'ın bunu yapacak kadro anlayışı sahada yoktu. Hamza hocanın da kadro tercihinde duygusal davranması, elindeki oyuncuların performansını doğru analiz etmemesi G.Saray'ın Trabzon'da kaybetmesini sağlarken şampiyonluk şansını da azalttı. Bir hoca kararlarında kendi doğrularıyla çelişmemeli.
Semih Manisa'da kötü oynamadı.
Semih stoper, Hakan sol bek oynayabilirdi.
Melo bile onbirde olabilirdi. Çünkü Melo Galatasaray'ın savaşçı ruhu...
Galatasaray takımı ateşleyen Melo'ya ihtiyaç duyuyor. Melo'yu oynatmamak tamamen, "Aman Hamit kırılmasın" düşüncesidir.
Ama Galatasaray kırıldı. Hamza hocanın Burak-
Umut tercihi tamamen Trabzon üzerinde baskı yapmak içindi ama tutmadı. Umut kanat oynar mı? Asla. Burak da etkisiz kaldı. TT Arena'da tek forvet oynayacaksın, Avni Aker'e Burak-Umut çıkacaksın.
Böyle hovardalık olur mu? Bu anlayış Sneijder'i de etkisiz kıldı.
Hamit sakatlanıp, Emre girdikten sonra G.Saray oyuna ortak olup, topa daha çok hükmetmeye başladı ve ikinci yarı Trabzon kalesinde ciddi pozisyonlar buldu. Final haftalarında bir puan bile önemlidir. O zaman kazanamıyorsan kaybetmeyeceksin.
Galatasaraylı oyuncular o kadar şuur kaybı içindeydi ki, "1 puanı" bile düşünemediler.
Trabzonspor kazanırken akıllı oynadı; Galatasaray'ı önce karşıladı, sonra kontraya hızlı
çıktı. Kaleci Hakan yıldızlaştı.