Alman filozof Lessing öfkeyi tanımlarken, "Öfke ile birlikte akıl da uçup gider" demiş. Galatasaray'ı yılın ilk derbisinde zafere götüren en büyük etken TECRÜBE ve oyuncuların saha içindeki SAKİNLİĞİ oldu. Kaptan Selçuk ve arkadaşları maç boyu çok pas hatası yaptı, çok top kaptırdı, saç-baş yoldurtan tercihleri oldu. Ama her oyuncu ağır zeminde sahaya yüreğini koyarak oynadı ve mücadeleden kaçmadı. Beşiktaş'a karşı son üç sezondur "Psikolojik üstünlük" kuran Galatasaraylı oyuncuların tecrübesi, öz güvenlerinin yüksek olması ve aşırı sakinlikleri şampiyonluk yarışı adına çok önemli bir galibiyet kazanmalarını sağladı. Galatasaray kadro istikrarıyla derbiye başladı. İlk yarı rüzgara karşı oynamalarına rağmen Galatasaraylı oyuncular Beşiktaş'a bırakın geniş alan vermeyi şut izni bile tanımadı.
Melo savunmaya yardım ederken Selçuk takımı Sneijder ile birlikte yönetti. Bu ikilinin pas durağı hep Emre Çolak oldu. Emre de Galatasaray'ın orta alanda topa hakim olmasının anahtarıydı. Burak çalıştı ama Umut ilk kez pres yapma ve top kapma konusunda etkisiz kaldı.
Hamza hoca Umut'u oyundan almakta bu kez geç kalmadı. Veli atıldıktan sonra Galatasaraylı oyuncular şaşırtıcı biçimde akıl tutulması yaşadı. Hamit, Bruma, Selçuk, Olcan ve Burak farkı arttıracak gol pozisyonlarda şut-pas konusunda tercih hataları yaptılar.
Bir takımın oyun karakteri hocasının karakteriyle örtüşür. G.Saray'da hiçbir oyuncu öfkelenmedi, rakibi de öfkelendirmemeye gayret gösterdi, ikili mücadelelerde Melo dahil her oyuncu hep sakin kaldı. Bu sakinliğin mimarı da takımına kenardan sürekli "Aferin, bravo" diyerek moral veren Hamzaoğlu oldu. Bilic'in kenardaki sinirli ve öfkeli hali Beşiktaşlı oyunculara yine negatif yansıdı.