İlk maçtan sonra İstanbul'da turu geçeriz demiştik. Beşiktaş, rakibinden iki gömlek üstün takım.
Beşiktaş maça çok doğru 11'le, istekli ve güvenli başladı. Seyirci dahil herkes golün geleceğine inanmıştı.
Erken gelen goller bu inancın ve güç farkının sonucuydu. Quaresma, Babel, Atiba ve Aboubakar iyi oynuyorlardı. Ne var ki Beşiktaş'ın sağ defans kanadı kara delik gibi. Her takım orayı dağıtıyor. Beck, Marcelo ya da Gönül, Mitrovic... Fark etmiyor hepsi birbirinden kötü oynuyor.
Gol Gökhan Gönül'ün bariz hatasıyla başlayıp Tosic ve Fabri'yle sona erdi.
Beşiktaş golleri attıktan sonra bir kez daha psikolojik sorun yaşamaya başladı. Tarihi fark olabilecek maç birden döndü. O güven gitti, klasik skoru tutamayan, panik yapan takım geldi. Yiyeceğim diye işaret veriyor ve mutlaka yiyor.
Aboubakar çok formda, çok da faydalı oluyor ancak belli ki çocuğun ruhsal gücü Avrupa maçlarını kaldırmıyor.
O zaman yerine aklı başında birisi gelir. Galipsin, tur atlayacaksın, iyi oynuyorsun, gol atmışsın; neden kafa atıyorsun adama! Bu iyi niyetli yorumum, başka bir şeyi de düşünmek istemem. Ligi götürmesine bakalım şimdilik. Sezon sonu biletinin kesilmesi şart. Gerilimli maçları kaldıramayan bir diğer oyuncu da Oğuzhan. O yüzden hiç bir derbi maçta bile iyi oynamadı şimdiye kadar.
Steagul Rosu, Valeranga facialarından sonra yoksa yine mi diye ödümüz patladı doğrusu.
Babel, Babil demek. Babel yıkılmakta olan Babil Kulesi'ni yeniden inşa etti. 10 Kişi kaldıktan sonra canla başla direnen her futbolcunun alnından öpülmeli. Sadece fizik açıdan değil moral olarak da ayakta kalmak kolay değildi. Şenol Güneş de çok yerinde değişiklikler yaparak oyuna olumlu olarak büyük katkı yaptı.
MAÇIN EN iYiSi BABEL
Attı, mücadele etti, sağ bekten top çıkardı.
MAÇIN EN KÖTÜSÜ ABOUBAKAR
Arkadaşlarına ve tüm camiaya ihanet etti.