Babam genç yaşta öldüğü için annemle yaşadık. Kendisi otoriter bir kadındı ve beni dizinin dibinde tuttu. Bu yüzden karımı sığınacak bir liman gibi gördüm. Ama şansıma dünyanın en aksi kadını çıktı o da. Evin tüm işlerini yapıyorum, gece ayaklarına masaj istiyor onu da yapıyorum. Ama yaranamıyorum. Ses tonu hakaret dolu. Ağzından bir gün bile güzel söz çıkmadı. Ayrılırsam yeni yuva kuramam. Annemin yanına asla dönmek istemem. Eşime nasıl davranırsam düzelir acaba?
Boşamalara doyamam!
Cüce bir kokona sabahtan akşama babasına emirler yağdırıyor; "Çabuk Barbielerimi getir... Oyuncaklarımı topla... Annemin banyosunu hazırlamadın daha!" Bence yol yakınken ayrıl kardeşim! Kendine ev tut yaşa ve bir süre kadınlardan uzak dur. Belli ki yaramıyor sana.