Eşimle 9 yıllık evliyiz. Aynı köylüyüz. O küçük yaşta ailesiyle birlikte İstanbul'a göçmüştü. Sonradan zengin oldular. Kayınvalidemler beni istedi ailemden, birbirimizi hiç görmeden evet dedim. Şimdi 7 yaşında oğlumuz var. Kocamın çapkınlıkları hiç bitmedi. Evlendiğimizde bile hayatında başka bir kadın vardı Açık açık da söyledi. Ailesi istemediği için evlenememişler. O zaman kabul ettim ama artık dayanamıyorum. Rumuz; K.Y
S.U. CEVAP; Kızacaksın ama kabul et ilk yanlışı 'İstanbul'da iyi bir hayat yaşamak uğruna' sen yapmışsın. Ve karşılığını ne yazık ki 'sevgisizlik' olarak görüyorsun.
BAŞKA ÇAREN VAR MI?
Tabii evliliğinizde tek mutsuz olan sen değilsin; sevdiği kadınla yuva kuramayan eşin de mutsuz. Yüreğinin daha az acımasını istiyorsan, bu saptamayı karısı gibi değil, erkek çocuğu anası olarak yapmalısın. Sonuç; 'eşinin ileride o kadını unutup seni seveceğini' umut etmekten başka çare görünmüyor.
KOCAMI KISKANIYORUM!
Alman bayanım, bir Türk ile evliyim. Müslüman oldum. Kasabada Türk geleneklerine göre yaşıyorum. Mutluyum. Kocamı çok kıskanıyorum. Akraba kızları var, kocam çok yakışıklı ve herkes kendisini beğeniyor. Bir kız var eskiden flört etmişler. Onunla görüşmesini istemiyorum. Kocam, "Akrabamız, olmaz" diyor. Delireceğim. Rumuz; Ayşe
S.U. CEVAP; Mailini adeta tercüme ettim. Hele, "Ben öldürmek var kocamın akrabası kız" cümlene bayıldım. Dur kimseleri öldürme, sadece kızla konuş, "Biraz daha kocamın etrafında dolaşırsan ayaklarını kırarım bak" de. Yok yok, şaka yaptım, en iyisi kayınvaliden girsin devreye. Onlar Türk Türk'e, emin ol daha çabuk sonuca ulaşırlar. Sen üzme canını...