Önce babamdan dayak yerdim, öldü kurtuldum. Sonra evlendim eşim acımasızca beni dövmeye başladı, onu da boşadım. "Neden kadınlar şiddet görüyor?" diye sormuyorum, 'siz okuryazarlar anlamadınız ki bana anlatasınız.' Yalnız ben formülünü buldum, yanımda artık yorgan iğnesi taşıyorum. Ama gözü dönmüşlere bu iğne de yetmiyor tabii ki... Bunun mutlaka bir çaresi olmalı!
Sizin fikirlerinizi çok merak ediyorum. İmza; Zeliha kardeşin
S.U. CEVAP; Şöyle sıralayalım; öncelikle vücudu geliştirip, fazlasıyla güç kazanmak ve bilumum dövüş tekniklerini öğrenmek...
Sonrasında kadınlardan oluşan mahalle çeteleri kurmak... Böylece saldırgan erkeleri dövmek suretiyle etkisiz hale getirmek...
Ve nihayetinde, orta boy bir 'cop' edinip birlikte yaşamak. Hani eskiden bel çantaları vardı yatarken bile çıkarmazdık, aynen öyle. Zehracığım zihnimden geçen bu ama tersini söylemek durumundayım; hanımefendiliğimizi bozmayacağız!
OĞLUM ADAM OLAMADI...
Benim derdim 25 yaşındaki oğlum. Sorumluluk almayan bir tip. Ben onun yaşındayken iki işte birden çalışıyordum. Hala da mobilyacıda sabahtan akşama ter döküyorum. Bana para getirmesin, kendini geçindirsin razıyım. Sadece para değil, evde olup bitenle de hiç ilgilenmiyor. Bizi sevmediğini düşünüyorum. Ne yapmalıyım, bilen varsa söylesin... Rumuz; İsyanlardayım
S.U. CEVAP; Bu çocuklar ömrümüzden ömür alıyorlar değil mi sevgili okurum? Ama sorumluluğu öğretemeyen biz ana-babalarız galiba. Ne de olsa elimize, işlenmemiş birer cevher olarak doğdular. 'Aman yorulmasınlar' diyerek her şeyi önlerine hazır koyduk. Yapacak bir şey yok, ümitle bekleyeceğiz.