Sizinle, oğlum ve arkadaşlarının durumunu paylaşmak istedim. O kadar sorumsuzlar ki 'Ülkeyi bunlara mı teslim edeceğiz' diyorum. Davranışları davranış değil, sohbetleri sohbet değil. Sanki duyguları alınmış gibi bu çocukların. Rumuz; Umutsuzum
S.U. CEVAP; Galiba ulusça çok konuşmaktan hissetmeye vakit bulamaz olduk.
Çok konuşmak derken, ipe sapa gelmeyen şeyler. "N'apıyon hayatım" "İyidir hayatım" la başlayan ve hiç kimseye faydası olmayan, duygudan yoksun, tekdüze bir diyalog türünü hep beraber benimsedik.
TEHLİKE BÜYÜYOR
Kusura kalmayın ama düşüncemize ve davranışımıza duygu katmayı unutan esas bizleriz. Bu durumda gençlerimizi hangi hakla suçlayabiliriz ki? Neticede yetişkinleri örnek alıyorlar. Ve bu yüzden çoğu genç, kendini ifade biçimi olarak alkolü ve madde bağımlılığını seçiyor. Bakın hala boşa konuşmaktayız.
EGO, NELERE KADİRSİN!
Karım çok egoist. Hep onun istediği oluyor. O kadar bencil ki, kendinden başkasını düşünmüyor. Her şey onun hakkı ve kocası olarak hepsine eyvallah demeliymişim. Demiyorum tabi. Bu sefer işin sonu dayağa varıyor. Rumuz; Serdar
S.U. CEVAP; Egoistlik şu dünyadan silinse, bazı insanlar tek başına ihya edebilir. Ama sorarsanız hiç kimse egoist değil! Peki bizler değilsek, kimdir bu arkadaşlar? Nerede yaşarlar? Keşke insanın içini gösteren bir ayna icat edilse de baksak, değil mi sevgili okurum?