* Jale Ablacığım, ben 12 yaşındayım ve çok büyük bunalımdayım. Üvey annemi hiç sevmiyorum. O babam yokken bana çok kötü davranıyor. Bunu babama söylediğimde, bana inanmıyor. O öyle kötü bir kadın ki, babamın yanındayken bana iyi görünüyor. Üvey kardeşimi çok seviyorum ama çok mutsuzum. Keşke annem ölmeseydi diye yatağımda gizli gizli ağlıyorum. Bazen annem öldü ve beni yalnız bıraktı diye ona çok kızıyorum. Jale Abla, evi terk edip anneannemin yanında taşınmak istiyorum ama o da Trabzon'da. Okulumu değiştirmek ve arkadaşlarımdan ayrılmak istemiyorum. Çok mutsuzum. Arkadaşlarımın anneleri okula gelince, içimde bir burukluk oluyor. Bu yuvada mutlu değilim. Ayrılsam mutlu olur muyum? Jale Abla bana ne olur akıl ver ablacığım. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. Yurumunu sabırsızlıkla bekliyorum ve şimdiden çok teşekkür ediyorum. Rumuz: Berna
Sevgili kızım, yuvanda mutlu olmaya biraz daha gayret etmelisin benim fikrime göre. Kardeşini çok sevdiğini söylüyorsun. İleride aranızdaki bağ daha da güçlenecek inan bana. Zamanla her şey yerine oturur. Ben her zaman babanın yanında olmandan yanayım. Onunla her ne konuda olursa olsun tüm sıkıntını paylaş. Seni anlamadığını sanırsın ama o her şeyin farkındadır unutma. Umutsuzluğa kapılacak, mutsuz olacak bir sorunun yok. Sen derslerine kafa yor başka şeyleri dert etme. Gerisi önemli değil. İleride çok mutlu günlerin olacak. Seni seviyorum. Kendine çok iyi bak...