FENERBAHÇE'de başkanlık yarışını 6 yıllık başarısızlığına rağmen Ali Koç kazandı.
Aziz Yıldırım kaybetse de işaret ettiği gerçeklerle bu seçime çok şey kazandırdı.
Kulüp başkanı olmanın getirdiği sorumluluklardan uzaklaşan Ali Koç'un bu seçimden sonra koltuğuna gösterdiği sadakat kadar rakiplerine saygı göstermesi de zorunludur.
Toplumu gerilime sürüklemekten vazgeçmek ve her şeyden önemlisi; "bizi şampiyon yapmayacaklar" nakaratından kurtulması gerekmektedir.
Not: Gerçek adalet başkalarına yapılan kıyakları işaret etmek kadar, kendisine sunulan ganimetleri de reddetmektir.
***
Fenerbahçe'nin büyüklüğü para harcamakla ve şampiyonluğu dilden düşürmemekle elde edilmiş bir gerçek değildir.
Bu kulübün öznesi aydınlıktır, o yüzden karanlığa göz kırpan düşünceler Fenerbahçe'de ömür boyu yasaklıdır. Ama o yasak sessizce kaldırıldıysa, Aziz Yıldırım'ın verdiği hayati mücadeleye bile sırtını dönenlerin gözleri zor açılır.
Bu yarışta en çok üzüldüğüm sahne, seçimden bir gün önce Aziz Yıldırım'a tepki gösterenlerdi.
Hayatını bu kulübe adamış birine yuh çekiliyor da manzara seyrediliyorsa, Aziz Yıldırım'ın uğruna hapis yattığı değerlerle, Aziz Yıldırım'a yuh çekenlerin savunduğu değerler arasında sevda farkı vardır dava farkı vardır.
***
Aziz Yıldırım, Fenerbahçe tarihinin en yürekli başkanıdır.
Bu seçimi kaybetmiş olsa da görkeminden hiçbir şey kaybetmemiştir.
En kalleş şartlarda bile haksızlığın ve kumpasın karşısında dimdik duran bu yiğit adam sadece Fenerbahçe'nin değil ülkesinin de neferiydi. Uykusuz kaldığı gecelerin, ömründen verdiği yılların bedelini ona yuh çekenler ve çektirenler ömrü billah ödeyemez.
Sevda; üzerine formayı geçirmekle ve göğsüne neşterle "Fenerbahçeliyim" diye yazmakla büyüklük kazanmıyor, duruş gerekiyor. Her şeyden önce saygılı duruş!
***
Ağlarken görmedim ama Aziz Yıldırım'ın gözlerinin kıyısı bile sarı laciverttir. O yüzden bu seçimdeki işaret fişeklerine iyi bakmak gerekir.
