Ne zaman işten atılan işçilerle ilgili bir haber duysam, aklıma Japon işadamı Shohei Nozawa'nın şirketi iflas edince diğer işadamlarına seslenen sözleri gelir.
"Ne olur benim işçilerimi siz alın, hiçbirini açıkta bırakmayın." Parasını kaybetse de insanlığını kaybetmeyen patronluk her katta değerlidir, hele kapitalizmin zalimliğini her biçimde hissettirdiği bir dünyada.
O yüzden herkes tarihe geçemez!
***
Bir işçinin sokağa atılmasının derin bir hüznü vardır, o işçiyi kapının önüne koymak o insanı taşa sarıp fırlatmak gibidir.Ya da azgın bir nehrin ortasında küreksiz bırakmak!
Kendilerinde katlar yatlar!
O insanların ailelerini çaresizliklerini hiç hesaba katılmaz.
Derine gömülerken umutlar.
***
Bir babanın çocuklarının açlığı karşısındaki çaresizliği can yakıcıdır.O çaresizliğin karşısında gururu incinen bir babanın duygularını kim anlar?
O yara sadece babada kanamaz bulaşıcıdır bütün aile fertlerini sarar.
Eğitimleri yarım kalan çocuklar vardır, ödenemeyen kiralar vardır.
Böyle babalar onurunu iliklerken çaresizliğin bedelini yüreğinden öder.
Üst katlardan bakılınca karıncalar zor görülür ama gören patronlar da vardır.
Dualar onlara gider.
***
Ama ne patronlar da vardır, tuzu kuru hayatlarına mahsuben giderlerinden zerre kadar ödün vermez de işçilerini keyfine ve saltanatına yem eder.Kolay para kazanmak için fırsatçılığın kitabını yazarlar da insanları işsiz bırakırken vicdansızlık yasalarını okurlar.
Nasılsa her koyun kendi bacağından asılmaktadır.
***
İşçilerini sokağa atan her patron, o işçilerin uykusuz gecelerini ve çaresiz sabahlarını ruhunda hissetsin.İşçilerini sokağa bırakan her patron, yediği lokma boğazından geçerken işçilerinin çocuklarının yüzündeki ifadeyi hayal etsin.
Vicdanı varsa bir şeyler hissedecektir vicdanı yoksa gelecek zamanları bekleyecektir!
***
Çünkü gerçek patronlar yeri geldiğinde yüreğinden, yeri geldiğinde sermayesinden harcar.
İşine son vereceği her işçi için empati yapar, işçilerini ayakta tutmanın diyetini de gerekirse ömrünü bozdurup karşılar.
Çünkü bunun huzuru her şeye değer.
Mutluluk Takvimi
Tek kişilik bir aşk var
Kırılmış aynalarda
Seni tanıyan nasıl
Sensiz kalabilir ki
Seven yürek gitse de
Gözü arkada kalır
Bir veda nasıl senden
Güzel olabilir ki
İhtimallerde yoksan
Bari aşkı hatırlat
Bu kalbi sevmek için
Taşıyoruz be hayat
Bizim neyimiz noksan
Ömrümüze ömür kat
Biz zaten ölmek için
Yaşıyoruz be hayat
Hakkı YALÇIN
Bir insanı parayla satın alan masrafını mutlaka geri ister!
Pazarlama!
Magazindeki zehirli sarmaşıkların kahkaha seslerine alkış tutanlar, lösemili çocukların çığlıklarına kulak kabartabilseydi keşke.
Televizyon dizilerinde sadece güzel oldukları için başrol kapanlara alkış tutanlar, üniversite gençlerinin işsizliğine göz atabilseydi keşke.
Magazindeki nafaka şıllıklarının pohpohlanmasına göz yumanlar, o şehvetli iblislerin kaç genç kızın kanına girdiklerini de hesaplasaydı keşke.
"Benim kızım da bu soysuz pazarlamaya dahil olabilir" diye!