AĞAÇLAR da insanlara benziyor, sonbaharda dökülen yapraklara bakıyorum da kendilerinden sonraki hayata can katmak için kara toprağı doyuruyorlar.
Diğer canlılar gibi.
Karıncalara bakın ilham alın, yaşam şekillerini hiç değiştirdiler mi?
Bir buğday tanesinin değerini bizlerden iyi biliyorlar.
Araştırın bakalım onlardan iyi kim fark eder titreyen yeri.
O yüzden toprağa dönmek marifettir!
Ölü ya da diri!
Geçenlerde yaşlı bir adam yaprakları süpüren temizlik işçilerine "onları süpürmeyin" diye haykırdı. "Doğanın dengesini bozmayın." İşçiler bozuldu ama devam ettiler.
Kuru yaprakların hayata kattıklarını yaşlı amca biliyordu da temizlik işçileri onları çuvala doldurup çöplerde yakılmaya layık görüyordu.
Alt tarafı kuru yaprak ama üst tarafında bir şeyler gizli.
Yeryüzünde gökkuşağı olmak mesela!
Bunları okurken "ne yani" diyor birileri, "o kadar mesele varken derdimiz kuru yaprak mı?" "Açlıktan kim ölmüş" diyenlerin bol olduğu bir memlekette kuru yapraklardaki ayrıntılarla ilgilenen insanlar da çoktur eminim.
O yapraklar bizleri hayatta tutan ağaçların ve diğer canlıların can suyu.
O yapraklar eski şöhretlerini kaybetseler de insanlara aşk şarkıları yazdıran ilham perileri.
Tabiata teşekkürü borç bilmenin ve güneşteki ışık kaynağının bile yansıması.
Sonbahar onların ölümle dansı!
Nice insanlar var bir kuru yaprak kadar bile tabiata sadık değil.
Bir kuru yaprak kadar değerleri yok ama kötülük salgılayan canlılar olarak bu dünyada büyük yer kaplıyor çakal dünyasında itibar görüyorlar.
Başkalarının canını alıyor ekmeğini çalıyorlar! Çocuklara dadanıyor kadınları katlediyorlar.
Uyuşturucu satıyor, üzerine dikilecek otel projeleri için ormanlarımızı yakıyorlar.
Kötülüklerin görüldüğü yerde alkışlandığı bir dünyada yaşıyoruz artık.
Hayat su gibi akıp giderken, bazıları kendilerini temize çıkaramadan dünyadan göç edecekler ya işin en acı kısmı o!
İnsan yaşarken de çürür!
Onların ektiği ağaçta yaprak yeşermez, onları toprak bile kucaklamaz o yüzden bizlerin gözlerinde onların defterleri dürülmüştür.
Düşen yapraklardaki sihri görebilmek için herkesin içindeki çocuktan izin alması gerekir.
Yapraklar ne kadar düşmüş olsalar da hiçbir yeri kirletmezler.
O yüzden onların kuruduktan sonraki tebessümü bile tarafımızdan görülmüştür.
Mutluluk Takvimi
Bildiğini okur hayat
Her zaman
Özür diliyorum
Aşktan bu gece
Bazen olmayınca
Olmaz bilirsin
İnsan aşka bile kıyar
Yeri gelince
Artık düşünme
Bazen ayrılığa bile
Gözün gibi bakılmalı
Sakın üzülme
İnsan yıkılacaksa bile
Bizim gibi yıkılmalı
Gidiyorum
Öpmeden gözlerinden
Aşkım sana emanet
Gidiyorum
Günahları ben aldım
Sen hakkını helal et
Hakkı YALÇIN
Haksızlığın sapını tutma vicdanının hesabını tut.
Uşak farkı!
Şimdiki zamanla geçmiş zaman kıyaslanırken, "kuşak farkı" falan deniyor ya, kuşak farkı değil "uşak farkı" var.
Eskiden uşaklar filmin sonunda katil pozisyonunda ortaya çıkardı şimdi her taşın altından çıkıyorlar.
Ellerinde bıçaklar bellerinde silahlar ve alınlarında "beni satın alabilirsiniz" etiketleriyle.
Ve tabii işaret edileni imha ettikleri cinayet aletleriyle!