İNSANLARA bakıyorum, yüzlerinden düşen bin parça.
O parçaları toplayıp tablo yapıyorum ve büyük resme bakıyorum.
Gördüğüm; umutsuzluk!
Not: İnsanların gözlerine perde inince karanlıklar erken çöker.
Hala insanların ekmeğiyle oynamak trend videolarda bir numara.
Kötülük ve kalleşlik; "kısa bir aradan sonra" bir araya gelmek için sabırsızlanıyor.
İnsanların altını oyup pisliklerinin üstünü kapatmaya bile gerek duymayanlar heybetli pozlar veriyor arsızca. Ahlaksızlığa promosyon veriyor sistem.
Kendilerine dokunmayan yılanların bin yıl yaşamasına izin verenler, o yılanların kendi çocuklarını zehirleme ihtimalini yok sayıyorlar.
Ama güneş her gün iyi insanlar için de doğuyor.
Haksızlığın defterini dürenler, çocuklar için motorları maviliklere sürenler var.
Kurdukları hayallerin altında kalmaktansa ayağa kalkanlar!
Sürüye katılmayanlar!
Onlar insanların arasındaki uzaklıkların yakınlaşmasını bekliyorlar.
Dünyayı nakit hayata çevirmekle, yetimin öksüzün hakkını kendi lehine çevirmek arasındaki namussuzluğun son bulmasını.
Onlar "açlıktan kim ölmüş" diyenlere açlıktan kimsenin ölmemesini ve ayaklanan vicdanlarının gururunu taşıyorlar.
"Kötülük kendisine yapılan iyilikleri yener" diye kötü düşüncelere de yenilmiyorlar korkulara da. Çünkü korku karanlığı besler karanlık kötülüğü!
Mucizenin adıdır umut.
Umudun adıdır çocuk.
1959 yapımı bir film var; adı 'Siyah Orfe.' Filmde 10 yaşlarında bir çocuk eline aldığı gitar ve yanındaki iki çocukla birlikte sabahın ilk ışığına koşar.
"Çabuk olalım" der "güneşin doğmasını sağlamamız gerek, gecikirsek doğamaz." Ne olursa olsun yenilmez umut.
Ve öncelikle çocukların gözlerinden bakmak gerekiyor hayata.
O yüzden ben güneşin nasıl battığına değil nasıl doğduğuna bakıyorum.
Çünkü bazen çocuklara uçurtma yapmaktır umut, bazen yakalandığın yağmurda insanlara şemsiye açmak, yağmurdan kaçmak değil.
Olay kalbimizde cebimizde değil.
Mutluluk Takvimi
Biz gururla silerdik
Gözümüzdeki yaşı
Her akşam düşlerimiz
Yıldızlı dilek taşı
Kalbimizde yaşanan
Dilimizde şarkıydı
Aynı kızı sevsek bile
Arkadaşımın aşkıydı
Nerde ömrü çözüp çözüp
Bağladığımız geceler
Nerde o sırt sırta verip
Ağladığımız geceler
Gözyaşları boğarken
Sevdalı yastıkları
En güzel teselliydi
Arkadaş ıslıkları
Hakkı YALÇIN
Bizim geleceğimiz 'geçmiş' o yüzden yolumuz maziye çıkıyor.
Diyalog
Üzerindeki etiketlerle her gün oynanan fahiş fiyatlara tepki gösteren kız çocuğunun annesiyle diyaloğu.
Fırsatçı tüccarlar için; "biz böyle insanlara zalimden başka ne deriz anne?" Canı çekse de yemeyi ertelediği yiyecekler için; "boş ver bunları gelecek yaz yeriz anne!" Ayaktaki gururunu göstermek için;
"bizler vurulsak da çökmeyiz anne!" Ve gelecek programdaki rolünü işaret etmek için; "sen merak etme, biz böyle geldik ama böyle gitmeyiz anne!"