Sefaletin ağlarını ördüğü mahallelerimiz var.
Çaresizliğe kilitli olsalar da köhnemiş pencerelerden dışarıyı seyreden insanların mahalleleri.
Hayat onlara günlerini gösterirken onlar inadına gülümsüyor.
Hala bakkalları var.
Süpermarketlerin katledemediği mahalle bakkalları.
O bakkallar ki veresiye defterine adını yazdırmakla yükümlü insanların umut bankası.
O bakkallar ki mahallelerin gerçek muhtarları.
*****
İki hayırsever kadın geçen hafta böyle bir mahalleye gitti.
İnsanların sefaletine el uzatmayı da ibadet sayanlar bakkalların defterlerinden çıkardıkları, yoksul insanları saydılar.
İyiliklerine sadece Allah katında imza attılar, kimliklerini öne çıkarmadan.
*****
Sonra bir eve girdiler.
Kapının önü güneş evin içi karakış.
Engelli bir delikanlı var içeride.
Delikanlı 3 yaşındayken havale geçirmiş tek odalı bir evde annesiyle yaşıyor.
Anne, anneliğin en kutsal mertebesinde.
Çocuğuna pervane!
*****
Başka bir ev, evin içinde tek çocuklu bir kadın.
Baba çekip gitmiş.
Ortam çocuğun büyümesine uygun olmasa da anne çocuğunu ruhuyla koruyor.
Diğer evlerden birinde tek başına yaşlı bir adam.
Allah'a şükür virüs girmemiş eve ama evin içi rutubet evin içi astım.
"Sanadır kastım" diye bas bas bağırıyor acımasız kader.
Adamın yüzü sapsarı ama hala direniyor, kendisine uzatılan yardım için başka evi işaret ediyor.
"Benden daha yoksulları var onlara gidin. Ben emekliyim." Kimsesiz bir adam daha var.
Hayırsever kadınların verdiği parayla hemen fırına koşuyor.
"Bugün ipe asılacak ekmekler benden" diyor.
*****
Dün Kadir Gecesi'ydi, bir aydan hayırlı gece.
Evlerinde değil kendilerinde mahsur kalanlar böyle insanları arayıp bulsunlar.
Çünkü insanların sefaletine umarsız kalmanın bedeli bir şekilde ödeniyor.
Buna kıyamet çizgisi deniyor.
YAŞAMAK!
Avrupa ülkelerindeki virüsün etkilerinden arınıp normale dönme sahnelerine bakıyorum.
Kendi ülkemdeki mücadelenin de hakkını verip, "insanoğlu virüsü de yenecektir" diyorum.
Kendilerine emanet edilen dünyayı çocuklarına daha güzel bir şekilde bırakmayı düşünen insanlara bakıp, "yaşamak güzel şey" diye haykırıyorum.
Biliyorum ki dünya sadece kötülüklerden ibaret değil.
MUTLULUK TAKVİMİ
Gönlümü teslim aldı hüzün
İçimde senden kalan
Cam kırıkları
Aynada sensiz yüzüm
Hiç kimse dindiremedi
Bu hıçkırıkları
Bir gece yarısı
Usulca
Pencerenden dışarı bak
Göreceksin
Köşe başında
Nöbet tutuyor gözlerim
Öyle kolay değildir
Beni unutmak
Hala sokaklarındadır
Ayak izlerim
Hakkı YALÇIN