DAYANAMADIM, dünkü yazımın arkasını getiriyorum.
Çocukların katledilmesini bu kadar hafife alanlar için.
***
Küçücük çocukları katlediyorlar da, tedbir olsun diye annelere tavsiyede bulunuyor dernek başkanları.
"Çocuklarınızın elbiselerini uzun süre yıkamayın, çocuğunuz kaybolunca köpekler kokusunu bulsun!" Ben de diyorum ki ne böyle dernek başkanları olsun.
Ne iz süren köpeklere ihtiyaç duyulsun.
Asıl mesele; o çocuklara göz diken sırtlanlar yok olsun!
"O çakalların kokusu her yerden hissediliyor da neden çocuklarımızın canına kast etmelerinin önüne geçilmiyor?" Bu soru da çocuklarımız için bir şeyleri göze almayanlara kapak olsun!
***
Bir zamanlar sokaklarda lunaparklar kurulurdu çocuklar için, tuzaklar değil.
Çocuklar dondurmasını yerdi mahallenin her yerinde, çakallar ömrünü yemeden önce.
Eskiden çocukluklar uzun sürerdi bu ülkede.
Şimdi ya birkaç yılda herkes büyüyor.
Ya da küçük yaşta ölüyor, öldürülüyor.
***
Yeni trend; pahalı suçlar için itinayla yüz kızartılır.
"Utanç duymaya bile gerek yoktur!" Af nasılsa çantada keklik!
***
Her sabah kirlenmek için başlanan hayatta sadece duş alarak temizlenmek mümkün olsaydı keşke.
Ama geçti o devirler!
Şimdi insanın kirlisi makbul!
***
Duvar yazısı; "iyiler daima kazanır." Altyazı; "develer tellal pireler berber iken!" H H H
İnsanlardaki pençeler hayvanlarda yok. Bir kurdun kuzuya duyduğu merhameti, insan insana duymuyor artık.
Hayatın yasalarına bakın.
Arıları mı bölüşüyor çiçekler?
Çiçekleri mi talan ediyor arılar?
Çocukları mı katlediyor büyükler?
Büyüklerin iştahını mı kabartıyor çocuklar?
***
Büyükler ruhlarına açtıkları çukurda kutsal bir gerçeği kendi elleriyle boğdular.
Masumiyeti.
Karşılığında çocuklara ocaklarına incir ağacı diktikleri bir dünya bıraktılar.
Kıyameti!