Umulmadık zamanlarda kulağımıza bir şarkı fısıldanır.
Çocukluğumuzdur o şarkı, asi gençliğimiz. Bir aşkın peşinde yürüdüğümüz sokaklar.
İyilerin kötülerden çok olduğu muhteşem yıllar. O şarkı bir şeyleri hatırlatır, biz de çağırırız!
***
O şarkıda özgürlük vardır.
Kadınların ve kızlarımızın saldırıya uğramadığı, çocuklarımızın güvende olduğu yıllar.
Mahalleye akşam inerken kapı eşiklerine serilen kilimler.
İnsanlığın konuşulduğu komşu sohbetleri. Çinko damlı gecekondularda bulduğumuz huzur.
O şarkı gökdelenle kardelen arasındaki farkı anlatır, biz de başkalarına anlatırız.
***
O şarkıda hüzün vardır.
Pencere camlarının buğusu.
Tek başına yürüdüğümüz gündoğusu.
Yağmurdan kaçtığımız saçak altları.
İçi asker dolu kara trenlere selam çaktığımız günler.
O şarkı nefretle haysiyet arasındaki farkı anlatır da içimizi sızlatır.
***
O şarkıda namus vardır.
Köprü altındaki adamların çocukları koruyan bakışlar.
Ülkeleri için kendilerini feda eden gömlekleri kanlı delikanlılar.
Yere çömelip okuduğumuz gazete sayfaları. Kuşlu mektuplar.
Asla şüphe duymadığımız mahkeme salonları.
***
O şarkıda soysuzluğun jürisi yoktur.
O şarkıda çocukları taciz edenler ve onları affedenler hiç yoktur.
O şarkıyı duyduğumuzda yapılacak tek şey kalmıştır.
Geçmişe yürümek.
O şarkıların da başka türlü hayatta kalması mümkün değildir, bizim de.
***
O şarkı; Kol Düğmeleri'dir.
Fabrika Kızı'dır. Tamirci Çırağı'dır.