İsyanlarımın günlüğünü tutuyordum o zamanlar.
En çok altına lüks otomobil çeken kiralık katillere, çocuklarını kanını emenlere takmıştım kafayı.
Fantastik hayallerin günüydü.
Sabahın erken saatlerinde gazete almaya çıkmıştım ki, "Vakit yok gemi kalkıyor" diye bir ses duydum.
Gemiye koştum büyük bir hızla.
Herkes beni bekliyordu.
"Ölüme susamışsındır" dedi bir kadın, su getirdi bana. Kadının gözlerinde kaybolan oğlunun fotoğrafı vardı.
Evden çıkalı 7 ay olmuştu da bir haber yoktu. "Oğlunu bulurum" dedim kadına, duymadı. "Bir terör örgütünün içinde kaybolmadıysa eğer!"
Az ötede kadınların yaşama sevincini bıçaklıyordu birkaç serseri.
Aralarına daldım. "Hoşt lan" dedim en irisine.
Söylediğim sözlerin çevirisine ihtiyaç duymadı adam. Bıçağını yaladı.
O bıçağın yıllar sonra cezalarda indirim aleti olarak kullanılacak bir silah olduğunu biliyordu belki.
O sırada geminin ışıkları yandı.
Çobanyıldızı martıları tavlıyordu.
Yıldızlara havlıyordu köpekbalıkları.
Televizyonlar kendilerini ihbar ediyordu da, kimse burnundan kıl aldırmıyordu.
Ünlü bir şarkıcı kadın cımbızını düşürdü. "Utanma" dedim, "Onurunu düşürenler bile oralı olmuyor!
Güneş doğmaya başlamıştı ki, ilk limanda attım kendimi.
Sabahın erken saatlerinde hayallerimin saltanatı bitmiş, hayat beni bekliyordu.
Gerçeklerle yüz yüzeydim yine.
Tam mahalleye girerken, evin dönüşündeki kavşakta büyük bir kalabalık olduğunu fark ettim.
Toplanan kalabalığa ne olduğunu sordum. "Mercedesli biri ilkokul öğrencisini ezmiş."
Çocuk yolun ortasında can çekişiyordu. Okul çantası açılmış, kitapları defterleri yere saçılmıştı ama aldıran yoktu.
Mercedes'li adamın sigarasını yakmak için herkes birbiriyle yarış ediyordu ki, özel bir hastanenin ambulansı geldi.
İnsanlar birbirini itiyordu.
Mercedes'in içindeki siniri bozulan beyefendiyi (!) ambulansa koyup, hastaneye yolcu ettiler.
Çocuk hala can çekişiyordu.
20 yıl önceki fantastik öykümdü bu.
Düzen hiç değişmedi.
O zamanlar da lüks otomobillerdeki küstah züppeler çoktu.!
Ama terörde öldürülen insanlar için saygısızlık eden zalimler yoktu.
Yürek terörü
Türkiye-Yunanistan maçında, Fransa'daki terör kurbanları için saygı duruşunda saygısızlık yapanlara bütün dünyadan tepki yağdı.
İnsanlık sergilerinin yerini zorbaların ıslıkları ve tezahüratları aldı.
İnsan sevgisinden zerre kadar nasibini alamamış adamlar!!! İtibarlı beyler!
Oysa bilinmelidir ki, yüreklerdeki terör kadar tehlikelisi yoktur.
Mutluluk Takvimi
Dün gece çok efkarlıydım
Yine andım ikimizi
Bilsen nasıl özlemişim
İki gözümün denizi
Radyoyu açtım bir şarkı
Yüzüme birden renk geldi
Dilimde ayrılığa sitem
Tam şarkıya denk geldi
Seni sevmek
Sazlı sözlü düşünmektir
Seni sevmek
Yerli yersiz özlemektir
Hasretimin üstünü ört
Seni sevmek
Yokluğunda üşümektir
Hakkı YALÇIN