Terör örgütü lideri sayılan generaller sahte belgelerle lekelenirken.
Sevinç çığlıkları atıldı.
Medyada tutuklanması istenen adamlar işaret edilirken.
Yemekli toplantılarda katline ferman yazılanların listeleri çıkarıldı.
Hukuk idam edilmişti de, gücün hukuku geçerliydi.
Devlet içinde devlet!
Peki ya Allah korkusu?
Ya vicdan?
Hayatın öznesini de nesnesini de para yapanların ne vicdanı kalmıştı, ne Allah korkusu. İnsanlar yok yere 5 yıl hapiste yattı.
Ama masum insanların ahlarının bir hesabı vardır. Hem yeryüzünde.
Hem gökyüzünde!
Çünkü adaletle ve ekmekle oynanmaz!
Demek ki neymiş!
Hak ve hukuk herkese gerekiyormuş.
Demek ki neymiş!
Yapılan haksızlıkların, hukuk cinayetlerinin bedeli oluyormuş.
İnsanları korku tapınaklarına sürükleyenler.
Bir gün aynı korkunun pençesinde sabahlıyormuş.
Eskiden çocuklar koltuklarının altında satardı gazeteleri. "Yazıyoo yazıyoo!
Hayatın gerçeklerini yazıyooo!"
Biz o zaman öğrendik.
Kimsenin emireri olmamayı.
Kimseyi sırtından vurmamayı ve hak yememeyi.
Çünkü biliyoruz ki.
Herkesin bumerangı kendine dönüyor.
En çok da hukukun ışığını söndürenlerin.
Ve hak yiyenlerin.