Herkes birbirinin sefaletini giyinmiş.
Büyüklerin utancını simgeliyorlar sanki. "Çocuklar bayramda ağlatılmaz" diye biliriz de, kimsenin umurunda değil.
O çocukların hakkını yemeyi bile bayram sayanlar var çünkü.
Nasılsa haram helal sayılıyor artık.
Ceplerinde şeker olmayan çocuklar dolaşıyor sokaklarda.
Türk çocukları; Suriyeli çocuklar, kayıp çocuklar.
Kum fırtınasından çıkmış gibiler.
Ellerinin kiriyle temizliyorlar otomobillerin camlarını, kir yakışıyor camlara.
Onlar kire yakışmıyor.
Bayramın çocuklara gösterdiği acımasızlık bu.
Çaresizliğin bayrama isyanı.
Onların bakışları insanları delip geçiyor da, insanların bakışları gelip geçiyor bayram gününde bile.
Yolun sonu karanlık, üç günlük bayramda onlara aydınlık bir masal sunabilir miyiz?
O kadar çoklar ki.
O kadar yoklar ki!
Koşar adım kötülükleri büyütmeye gidiyorlar.
Onları ölüme bağlıyor hayat.
Suyunu değiştirmediğiniz çiçeklerin yaşama şansı var mıdır ki, bu çocukların olsun!
İstanbul'un içinde başka bir İstanbul var.
O çocukların içinde bayramdan eser yok.
İzlerini sürün, bazılarının aileleri var, yatakları yorganları sokak ortasına serilmiş.
Umutlarını bulutlara asmışlar da kapkara! "Hangi birini kurtaracağız?" diyenleri duydum. "Aman canım bize ne?" diyenleri de.
Denize karşı masalarda batan güneşle, onların ruhunda batan güneş aynı değilse, o çocukların bu çaresizliğe karşı alacakları gardı da hesaba katmalıyız.
Onların çoğunun gazetelerin üçüncü sayfalarında yerleri hazır.
Yarın hangi şartlarda sizin, ya da çocuklarınızın karşısına çıkacakları belli değil.
Bayramda sevinç de var, hüzün de.
Benimki uyarı yazısıydı.
Şeker niyetine!
***
11 yaşındaki kız çocuğuna tecavüz eden koruyucu babanın savunması: Karanlıkta eşim sandım! Yetkililer de bunları adam sanıp çocuk teslim ediyor!
***
Gerçek sanat
Yaz gelince ortaya çıkan magazin isimleri var. Hiçbir sanatsal özellikleri yok.
Hiçbir yaratıcı duygudan nasiplerini almış değiller.
Ama buna rağmen gazetelerin magazin eklerinde pabuç kadar fotoğrafları basılıyor.
Yaz mevsimi onları bayramı oluyor da, gerçek sanatçılar da kendilerini hatırlayacak olan sistemde bekleyip dursunlar. Asaletin suskunluğuyla!
***
En çok neyi özlüyorum
Biliyor musun
O çocuk ellerini
Bana baktığın zaman
Aklımı alan gözlerini
Bizim aşkımızın
Tarifi yoktu
Benzersiz sevmiştik
Birbirimizi
Nasıl kazandıysak
Öyle kaybettik
Şimdi kim arar
Kim bulur izimizi
Bildiğini okur zaman
Kader bize düşmanmış
Biz bile ayrıldıysak
Demek ki aşk yalanmış
Hakkı YALÇIN