Galatasaraylı iki katil, Fenerbahçeli bir genci öldürdü.
Pıhtılaşmış irin bulaşmıştı üstlerine.
Bıçakları sokup çıkartıyorlardı.
Bir annenin çığlığını duydunuz mu?
Duymadıysanız. Utanın!
***
Volkan'la Sabri'ye baktım.
Kendilerini karikatürize edenlere. Ama bu tavırlarıyla kulüplerinde kariyer yapanlara.
Biri boğazlıyordu, diğeri tırnaklıyordu.
Sonra sinsi Riera'ya baktım, maça kışkırtıcılık fişeğiyle çıkan Eboue'ye.
Elleri yumruktan açılmayan Emre'ye.
Çirkeflik yapmaktan açıkça haz duyan Melo'ya.
Hepsini bin kere ayıpladım.
Ayıplamadıysanız. Utanın!
***
Maçın bitiminde Galatasaraylı futbolcular tarihi bir klip çektiler.
Provokasyonlukla kuşatılmış sinsi bir oyunu sahnelediler.
Bir şampiyon, şampiyon gibi davranmıyorsa, tribünleri tahrik etmek için eğitilenlere baktım.
Ve hepsini yuhaladım!
Yuhalamadıysanız! Utanın!
***
Her şeyin diyetini birbirini yiyerek ödeyen, yöneticilere ve teknik adamlara baktım.
Onların niyeti cana can katmak olmadığı içindir ki... "Her sarayın bir soytarısı vardır" dedim.
Her takımın kendine yakışan yöneticisi!
Resimlerini yaktım.
Yakmadıysanız. Utanın! Pazar gecesi ekranlarda, kendilerine bir avuç reyting sağlamak isterken, sisteme kuyruk sallayanlara baktım.
Vampirlerle kan gurubu aynı olanlara!
Hala devam ediyorlardı çocuklarımızın kanını emmeye.
Onları dinlerken kustum!
Kusmadıysanız. Utanın!
***
Medyasıyla, kulüpleriyle.
Elbirliğiyle, dil birliğiyle yarattık bu düşmanlığı!
Bu katilleri, bu futbolcuları, bu yöneticileri biz yarattık!
Bizler bir hayat kurtarmak üzerine kurmalıydık hayatımızı, kuramadık.
Fenerbahçeli gencin ölümünden utanmalıyız.
Utanmıyorsanız!
Devam! Arkası var!