Ön koltukta bir delikanlı (!) oturuyor, 25 yaşlarında.
Hemen yanı başında 50 yaşlarında bir kadın ayakta.
Şoför yolcuları inecekleri yere taşımanın telaşında, minibüsü sürüyor.
Köpekleri toplanarak, derisinden iplik yapılan bir şehirdir İstanbul.
Binlerce kayıp çocuğun mezarı.
Üzerine ultraviyele yağarken sesini çıkarmayan insanlar şehrinde, herkes gökten yağacak paranın peşinde.
Ne saygıdan eser var, ne sevgiden.
Ölü değerler koleksiyoncusu İstanbul'daki bu yolculukta, şoför birden duraksıyor. Bir kaç saniye düşünüyor direksiyonun başında.
Sonra sağ yanında ayakta duran kadına bakıyor, kadın ona bakıyor.
Hicaz bakış!
Şoför birden "piston aşağı indi!" diyor ve kendini kapıdan aşağı atıyor.
Minibüsün içinde insanlıkla yer değiştiren bencil duyguların patlaması yaşanıyor birden.
Herkes korkuyla minibüsün kapısından kendini aşağı atmaya çalışırken, ön koltukta oturan sentetik delikanlı da yıldırım hızıyla koltuktan fırlıyor.
Sentetik delikanlı kadının üzerine basarak, bencilliğin üst makamına çıkıyor.
İnsanlığın yok sayıldığı izdiham borsasında, delikanlıya paha biçilemiyor.
Kapıya yönelirken, insanlıktan ne kadar uzaklaşırsa, kendine o kadar yaklaşıyor.
Eski güzellikleri anlattığımız zaman, "modası geçmiş" sayılıyoruz.
Sadri Alışık'lı filmleri örnek gösterdiğimiz zaman, Nişantaşı konulu gazeteciliğin yanında yoksul kalıyoruz. "Burası İstanbul, git kendine bir orman bul!" desek, bize yakışmıyor.
Çünkü İstanbul böyle görüntüleri sevdi ve besliyor.
Otobüslerde, hala büyüklerine yer veren çocukları gördüğüm zaman, insanlıktan ümidimi kesmemem gerektiğini düşünüyorum.
Ama yer vermediği kadının, üzerine basarak kapıdan çıkmaya çalışan böyle gençleri gördüğüm zaman da, hiç ümidim kalmıyor.
Eskiden "Erkeklik öldü mü abiler?" diye sorulurdu. Cevabı içinde saklı olurdu.
Şimdi açık ve net!
Öldü. 1980'den sonra.
* * *
BİZDE BÖYLE!
OGS kalkıyor, cihaz parası yanıyor.
Amaç trafiği azaltmak olabilir ama yanan haklar ne olacak? Onu sorup soruşturmayın. Alacaklarına dört kolla sarılan sistem, vereceklerine "oldu bitti" muamalesi yapmayı çok sever.
Cihaz bedeli dediğin, üstüne bir bardak su içmektir. Bizim devletçilik anlayışımızda.
* * *
Öfke zekanın alevini söndüren rüzgardır.
* * *
Ufacık bir temastan bile para kesen bankaları protesto etmek vatandaşlık görevidir.
* * *
14 Mart 2013
Mutluluktakvimi
* * *
Sen sevmedin
Benden kalanları
Ben bıraktığın
Her şeyi sevdim
İkimizindi onlar
Giderken beni de
Götürmeliydin
Artık ısıtmıyor beni
Sarıldıkça üşüdüğüm
Yorganlar
Şimdi ben desem ki
Sensizken daha çok
Kanıyor yaralar
Şimdi ben desem ki
Hasretin büyüdü bu aralar
İnkar ettim ama
İtiraf ediyorum
Şimdi ben desem ki
Pişmanım neye yarar
Hakkı YALÇIN