PAZAR gecesi Fenerbahçe'nin oynadığı futbola bakıp, "ucuz kurtulmaktan" bahsedebiliriz ama.
50 bin seyirci. Görkemli bir rakip.
Bu ortamdan başı dik çıkmayı, "Aykut Kocaman'ın çektiği aşk filmi" diye yorumlayıp, alkışlanma sahnesinde Fenerbahçe'ye hakkını vermek daha yürekli olur.
* * *
Her takım iyi oynarken kaybetme özgürlüğüne sahip olabilir ama.
Hiç kimse kötü oynarken kazanma gücüne sahip değildir.
Buna da "kazanma sanatı" demek hiç abartılı olmaz.
* * *
Sezon başından beri takım ruhunun en özel temsilcisi olan Galatasaray'ı bu yenilgiyle yermiyorsak.
Bu sonucu Aykut Kocaman'ın harika manevrası olarak niteleyip;
"Fenerbahçe şampiyonluğun yüzüne fener tuttu" diye yorumlamak da yakışıklı olur.
* * *
Saracoğlu'nda 2-0 lık maçı çeviren Galatasaray'a nasıl övgüler yağdırdıysak.
Maçın içinde korku filmini andıran sahneler oluşsa da...
Pazar gecesi ateş çemberinden yara almadan geçen Fenerbahçe'yi alkışlamaktan kaçınmak da olmaz.
* * *
Gecenin en çirkin görüntüsü Mehmet Topuz'a ait.
Felipe Melo'dan sonra, Mehmet Topuz da test edilip onaylandı.
Sahanın ortasında çiş eden köpek vaziyeti almak adamlıksa, hepsini Mehmet Topuz alsın!
Efendilik; ona bu pozisyonda duvar dibi muamelesi yapmayan futbolcu arkadaşlarına kalsın!
* * *
Mehmet Topuz'a "Kangal Mehmet"diyorlarmış.
Böyle davrandığına göre...
Kangal'ın yerini, "çişini köpek gibi yapan Mehmet!" alsın!
* * *
Bu meseleye suskun kalan yöneticilere gelince...
Sportmenliğin üzerine benzin döküp yakmanın gururu da, onlara kalsın!