Hangi kapıyı çalsam, bir sebep sonuç ilişkisi aranıyor nedense.
Eğitimim yeterli, hayat konusunda tecrübeli sayılırım.
Çağdaşım, aydın bir Türk genciyim.
Parti kollarıyla, özel kanallarla ilgim yoktur, olacağını da düşünmüyorum.
Namuslu her insan gibi, çalışarak hayatımı kazanmak istiyorum.
İş arıyorum. Önümde tarikatlar, ardımda barikatlar.
Ayrıcalıklı sistemin mucitleri, müritleriyle birlikte bütün işleri kaparken, bu ayrımcılık beni isyan ettiriyor.
Adaletin adı kalmış. Ülkenin nimetlerini birileri avucunun içine almış sanki.
Ellerim çiçek kokuyor, barut değil.
Ben de bu ülkenin vatandaşıyım, el değil.
İş arıyorum.
Kaç zamandır koruduğum umudumu yitirme noktasına geldim.
Artık kendimi onaracak halim de kalmadı.
Ciğerimi mi tüküreyim beni görmezlikten gelenlere?
Eşkıyalık mı yapayım?
İş arıyorum.
Eğer ki, duyulmazsa sesim!
Eğer ki bu ülkede ayrıcalıklı insanlar kolayca iş buluyor da, benim gibileri itekleniyorsa...
Buyurun!
Artık kuraldışıyım.
Ve hazırım ölümün her çeşidine!
Vurun.
Ya da çıkın, erkekçe karşımda durun.